Rtęć
Rtęć i większość jej związków jest silnie toksyczna i stanowi częste zanieczyszczenie środowiska.
WODA: mikroorganizmy metylują ją i w ten sposób powstaje związek metaloorganiczny - dimetylortęć.
- rozpuszczalny w tłuszczach, bardzo toksyczny i trwały
- jest to główna postać rtęci, która przedostaje się do organizmów żywych i kumuluje się w nich
rtęć w środowisku w postaci dimetylortęci była przyczyną kilku przypadków masowego skażenia środowiska.
PARY: Hg z płuc dostaje się do krwi, gdzie wnika do erytrocytów, w których jest utleniana.
Pewne ilości rtęci wnikają też do mózgu i przenikają przez barierę łożyskową do krwi płodu.
Wchłonięta w ten sposób rtęć wydala się z moczem i w niewielkim stopniu z kałem.
Kumuluje się w nerkach uszkadzając je.
Ostre zatrucie parami rtęci wywołuje zapalenie płuc i oskrzeli prowadzące niekiedy do śmiertelnej niewydolności oddechowej.
Inne objawy to: krwotoczne zapalenie jelit, niewydolność krążenia, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej.
Uszkodzeniu ulegają również nerki i układ nerwowy.
Toksyczność rtęci polega na niszczeniu błon biologicznych i łączeniu się z białkami organizmu.
POKARM: Spożycie związków rtęci powoduje ślinotok, wymioty, krwawą biegunkę, martwicę błony śluzowej jelit.
Pojawia się również pieczenie w przełyku. Podobnie jak w zatruciu drogą oddechową uszkodzone zostają nerki.
PRZEWLEKŁE: Zatrucie przewlekłe małymi ilościami rtęci powoduje początkowo niespecyficzne objawy takie jak ból głowy i
kończyn, osłabienie. W późniejszym czasie dochodzi do zapaleń błon śluzowych przewodu pokarmowego, wypadania zębów i wystąpienia charakterystycznego niebiesko-fioletowego rąbka na dziąsłach.
Obserwuje się też postępujące uszkodzenia OUN: zaburzenia snu, upośledzenie koncentracji, zaburzenia pamięci, zmiany w osobowości. Później pojawiają się drżenia rąk i nóg, niezborność chodu.
Charakterystycznym objawem jest zmiana charakteru pisma na tzw. "drżące pismo".
W zatruciu przewlekłym również obserwuje się uszkodzenie nerek.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)