Hieronim (+419) Bibliografia: J. Czuj, Św. Hieronim. Żywot - dzieła - charakterystyka , Warszawa 1954.
J.N.D. Kelly, Hieronim. Życie, pisma, spory , tł. R. Wiśniewski, Warszawa 2003.
T. Jelonek, Hieronim , Kraków 2003. Hieronim urodził się w 347 w Strydonie w Dalmacji (dzisiejsza Chorwacja) w bogatej chrześcijańskiej rodzinie. W latach 360-367 studiuje w Rzymie (gramatyka, retoryka, filozofia) u sławnego Aeliusza Donata. Zaprzyjaźnia się z Rufinem z Akwilei. Znakomite obycie w literaturze łacińskiej (zauroczenie m.in. Cyceronem i Wergiliuszem).W 366 r. przyjmuje w Rzymie chrzest z rąk papieża Liberiusza. Następnie udaje się do Trewiru, gdzie przebywa dwór cesarski z zamiarem rozpoczęcia kariery urzędniczej. Tam prawdopodobnie pod wpływem środowiska ascetycznego i lektury pt.: „Żywot Antoniego” postanawia poświęcić się życiu ascetycznemu. Około 370 r. udaje się do Akwilei, gdzie z grupą przyjaciół (Bonozjusz, Rufin, Chromancjusz) poznaje Ewagriusza i wiedzie życie ascetyczne. Rozczytuje się w dziełach Tertuliana, Cypriana, Hilarego z Poitiers. Po kilku latach udaje się do Antiochii, gdzie słucha wykładów Apolinarego z Laodycei i doskonali język grecki. W latach 375-8 przebywa na pustyni chalcydyjskiej (słynny sen), uczy się hebrajskiego. Później przyjmuje święcenia kapłańskie z rąk eustacjańskiego bpa Paulina stawiając jednak warunek, że nie będzie skierowany do typowej pracy duszpasterskiej. W latach 380-2 przebywa w Konstantynopolu. Uczestniczy w Soborze. Tam poznaje Grzegorza z Nazjanzu. Zachwyca się i tłumaczy na łacinę dzieła Orygenesa. Kolejne trzy lata (382-385) Hieronim spędził ponownie w Rzymie, pozostając w bliskim kontakcie z papieżem Damazym oraz wybitnymi chrześcijanami. Początkowo zaproszony tam w 382 roku na synod zwołany w celu zakończenia schizmy antiocheńskiej, stał się niezbędny dla papieża i zajął znaczące miejsce u jego boku. Pośród innych obowiązków, Hieronim podjął się również rewizji łacińskiego tłumaczenia Pisma świętego, mając za podstawę Nowy Testament napisany w języku greckim oraz Stary Testament powstały w języku hebrajskim. W ten sposób chciał usunąć wyraźne rozbieżności obecne w ówczesnych tekstach zachodnich. Przed dokonanym przez niego tłumaczeniem wszystkie przekłady Starego Testamentu opierały się na Septuagincie. Jednakże, wbrew apelom innych chrześcijan (łącznie z Augustynem) Hieronim zadecydował, że nie oprze swego tłumaczenia na Septuagincie, lecz na hebrajskim Starym Testamencie. Tłumaczenie Pisma świętego z języków oryginalnych na język łaciński, nazwane Wulgatą, wyznaczyło wieloletni bieg działalności naukowej Hieronima i zaliczane jest do jego najważniejszych osiągnięć. Podczas trzech lat pobytu w Rzymie Hieronim bez wątpienia wywierał istotny wpływ na chrześcijan, do czego, poza niespotykaną wiedzą, przyczyniło się w dużym stopniu jego dążenie do pełnej ascezy oraz realizacja ideału życia zakonnego. Hieronim otoczony był gronem dobrze urodzonych i wykształconych kobiet. Niektóre z nich, jak na przykład wdowy Marcella i Paula wraz z córkami Blezyllą i Eustochium, pochodziły z najszlachetniejszych rodzin. Wykazywana przez te kobiety chęć prowadzenia życia zakonnego oraz bezlitosna krytyka skierowana przez Hieronima przeciwko trybowi życia świeckich duchownych wywołały narastającą wrogość wśród kleru i jego popleczników. Niedługo po śmierci Damazego (10 grudnia 384 r.) i utracie niezbędnego poparcia, w następstwie przeprowadzonego przez rzymskie duchowieństwo dochodzenia i oskarżeniach o niest
(…)
… pokucie, gdyż nie brak mu wielkiej pokory. W tej sytuacji biskup Jan Jerozolimski oddala ekskomunikę na Wielkanoc roku 397. Wymienia z nim znak pokoju: z obecnym przeciwnikiem, a dawnym - przyjacielem. W tym samym roku Hieronim wymienia listy z młodym biskupem afrykańskim, którym jest nie kto inny jak św. Augustyn z Hippony. Augustyn oddaje hołd znamienitemu tłumaczowi, lecz wyraża też kilka zastrzeżeń…
… był człowiekiem o charakterze «wojowniczym» i trudnym. Pisze o sobie między innymi: „Ja filozof, retor, gramatyk, dialektyk, Hebrajczyk, Grek, Łacinnik, trilingwista". Rezultat takiego «przechwałkowania» się opisuje H. von Campenhausen w słowach: „Hieronim nie wahał się napisany przez Teofila na Chryzostoma «potworny», ociekający obrzydliwymi oszczerstwami pamflet przełożyć jeszcze także na język łaciński…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)