Hierarchiczny, większościowy i konsensualny model podejmowania decyzji politycznych. Hierarchiczny - decyzje polityczne podejmowane są przez tych co mają władzę, mogą oni podejmować pewne decyzje bez udziału obywateli. Opary jest na hierarchiczności władzy w państwie. Kompetencje decydentów są tu wyraźnie określone, decyzje racjonalne, oparte na biurokracji. Wadą jest to, że wiedza decydentów jest ograniczona. Większościowy - Model ten ma klarowne zasady formalnego podejmowania decyzji, które są skodyfikowane. Z założenia powinien gwarantować bardziej trafne decyzje jednak w praktyce wychodzi inaczej, bowiem zbiorowość ma różne wyobrażenia o danej decyzji, zaś jednostka jedno, bardziej rzeczowe. Decyzje zapadające w sposób większościowy mają wyraźną, szeroką prawomocność, legitymizację. Słabością ich jest to, że nie uwzględniają preferencji indywidualnych, nie odzwierciedlają potrzeb ogółu bo w ich podejmowaniu każdy kieruję się swoimi korzyściami jakie może wynieść. Mniejszość nie ma możliwości wypowiedzenia się, nie są uwzględniane jej potrzeby. Konsensualny - model ten wynika ze słabości dwóch pierwszych. Ma on gwarantować uwzględnienie interesów zarówno większości jak i mniejszości; posiada on szeroką legitymizację. Wadą jest to, że jest on dość kosztowny i czasochłonny. Dla ustrojów federalnych jest korzystny, bowiem uwzględnia zarówno interesy jednostki jak ii mniejszości. Powodzenie tego modelu zależy od tego czy:
- ustroje federalne wypracowały konstytucyjce zasady rozwiązywania problemów - do rozwiązywania konkretnych problemów powołuje się specjalne instytucje
- sytuacja konfliktowa może zostać załatwiona pokojowo, przez zawarcie konsensu np. budżet
Konsensus można zawrzeć na dwa sposoby:
wspólnotowy
roszczeniowo - konfliktowy (mniejszość chce czegoś na co jeśli większość się zgodzi, będzie to dla niej porażka) 1
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)