To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
HIERARCHIA AKTÓW PRAWNYCH: Założeniem konstytucyjnej koncepcji źródeł prawa jest zasada hierarchicznej struktury systemu źródeł prawa . Oznacza ona konstytucyjny obowiązek organu niższego szczebla do stanowienia aktów normatywnych zgodnych z aktami wyższego szczebla ( czyli o wyższej mocy prawnej ) norm , które służą realizacji tych aktów i norm w nich zawartych , które mają wyższą moc prawną. Zakłada się w tej hierarchicznej budowie, ze normy o wyższej mocy prawnej mają charakter bardziej ogólny, a normy o niższej mają służyć konkretyzacji. I tak - ustawa konkretyzuje Konstytucję, rozporządzenie - ustawę. Kolejną istotną kwestią, związaną z hierarchią, jest odpowiedź na pytanie, czy Konstytucja formułuje dostarczenie wyraźnie i precyzyjnie hierarchię źródeł prawa? Konstytucjonaliści twierdzą, że Konstytucja w miarę precyzyjnie czyni to jedynie co do źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Choć i tutaj powstają wątpliwości - np. dotyczące hierarchii źródeł regulaminowych . Chodzi tu o regulaminy obu izb w parlamencie. Wiele konstytucjonalistów wskazuje, ze regulaminy Sejmu i Senatu można zaliczyć albo do źródeł prawa powszechnie obowiązującego albo prawa wewnętrznego. Regulaminy przecież zawierają nauki, które wyznaczają obowiązki np. rządu wobec organów Sejmu i Senatu i te normy mają charakter norm zewnętrznych, ale jednocześnie większość norm zawartych w regulaminie kształtuje ustrój i uprawnienia organów wewnętrznych obu izb. Problem co do jednoznacznej kwalifikacji tych aktów pozostaje. Brak jest także jednolitego stanowiska i w doktrynie i w judykaturze w sprawie stosunku regulaminów do ustaw. Skromne orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego wskazuje, że forma regulaminu w postaci uchwały sejmu i senatu sugeruje niższy charakter tego aktu niż ustawa. Jeżeli jednak przez moc prawną rozumieć moc derogacyjną to ustawa nie może derogować regulaminu, bo nie może wkraczać e materie przekazaną Konstytucją do unormowania regulaminami Sejmu i Senatu. Konstytucja jest też niezwykle lakoniczna gdy chodzi o hierarchie aktów prawa miejscowego. W art. 93 stanowi, że zasady i tryby wydawania aktów prawa miejscowego określi ustawa. A zatem do rozstrzygnięcia w ustawodawstwie pozostawiono wybór czy ustanowić jedna ustawę, która kompleksowo regulowałaby prawodawcze kompetencje stanowienia aktów prawa miejscowego czy zagadnienie to regulować w ustawach dotyczących ustroju i zadań organów samorządu terytorialnego i organów administracji rządowej. Wybrano to drugie rozwiązanie. A zatem poszczególne ustawy samorządowe dot. samorządu terytorialnego oraz administracji rządowej regulują kompetencje organów stanowiąc je (samorządu gminnego, powiatowego, wojewódzkiego) a także kompetencje terenowych organów administracji rządowej czyli wojewody. Hierarchia źródeł prawa miejscowego powinna być związana z hierarchią podmiotów je stanowiących oraz istniejących między nimi relacji nadrzędności i podporządkowania. Niestety te relacje nie są w ustawach ustrojowych precyzyjnie wyznaczone, zwłaszcza na styku wojewody i organów samorządowych co powoduje w praktyce wielkie trudności związane z określeniem hierarchii prawa miejscowego.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)