To tylko jedna z 27 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Filozofia po Kancie
• Nurt idealistyczny (Fichte, Schelling, Hegel): 1. krytyka koncepcji
rzeczy samych w sobie; cały świat jest konstytuowany przez ludzki
umysł, a to, czego nie moŜe poznać, nie istnieje (→ filozofia w pełni
idealistyczna). 2. Schillerowska krytyka Kantowskiego podziału
natury ludzkiej.
• Nurt pozytywistyczny (zaczynając od Comte’a, 3 pozytywizmy):
agnostycyzm i fenomenalizm Kanta → dla człowieka istnieją tylko
zjawiska (fenomeny); w poznaniu naukowym nie moŜemy wyjść poza
doświadczalne zjawiska (fundamentalne twierdzenie pozytywistów).
Georg Wilhelm Friedrich Hegel
(1770-1831)
• śył w złotym wieku literatury
niemieckiej (Goethe, Schiller,
Hölderlin) oraz w burzliwej epoce
rewolucji francuskiej i okresie
panowania i klęski Napoleona.
• Główne dzieło: Fenomenologia
ducha (1807)
• Filozofia Kanta była dla niego
„podstawą i punktem wyjścia
nowszej filozofii niemieckiej”.
Jednak chciał ją przewyŜszyć i
nadać filozofii postać ostateczną.
3 kluczowe idee filozofii Hegla
1. Rzeczywistość jest
procesem historycznym,
rozwój historii zaś jest
procesem celowym.
2. Historia świata ma
strukturę racjonalną
(panlogizm) i kluczem do jej
zrozumienia jest prawo
dialektyki
3. Pojęcie alienacji
O chytrości rozumu dziejowego
„Dzieje powszechne nie są areną
szczęścia”
• Jednostki działają w imię
jednostkowych racji i w wyniku ich
działania tworzy się historia
powszechna.
• Człowiek tworzy historię
bezwiednie; jest narzędziem w
rękach historycznej konieczności.
• Dla Hegla historia powszechna nie
jest bezsensownym kłębowiskiem
zdarzeń.
Historia ludzkości jako odyseja umysłu
• Hegel wychodzi z załoŜenia, Ŝe rozum
panuje nad światem.
• Dzieje są „koniecznym pochodem ducha
świata”.
Wszystko, co dotyczy świata i jego historii
ma formę rozwoju czegoś niematerialnego.
Proces rozwoju dotyczy GEIST, który jest
czymś pośrednim między duchem a
umysłem; ostateczna istota bytu.
. Historia to rozwój Geist ku
samoświadomości, ku Absolutowi. Kiedy cel
zostanie osiągnięty, wszystko, co istnieje,
będzie jednością. Samoświadomą jedność
wszystkiego nazywał Hegel Absolutem
(idealizm absolutny).
Historia rozumu jest jak bieg rzeki.
Rozum jest czymś dynamicznym, jest
procesem. Poza samym procesem nie
istnieją kryteria rozsądzania, co jest
bardziej czy mniej właściwe.
• KaŜda z tych części dzieli się na 3
elementy, w kaŜdym elemencie znajdują
się 3 księgi, w kaŜdej księdze 3 części, w
kaŜdej części 3 rozdziały.
Filozofia Hegla składa się
z 3 części: logiki, filozofii
przyrody i filozofii ducha •
To droga od moŜliwości do
rzeczywistości, od niewiedzy do wiedzy,
od ślepej konieczności do wolności.
• Idea przechodzi od czystej myśli do
świata przyrody (innobyt) i na końcu
wciela się w społeczne instytucje (duch
subiektywny, obiektywny, absolutny).
KaŜda postać idei nie jest skończona –
praca ducha trwa nadal.
• Prawda jest całością
• Biografia podmiotu uniwersalnego:
ducha, umysłu, Boga, idei.
„Dzieje powszechne to postęp w
uświadomieniu wolności”
• Chiny i
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)