Hagiografia - definicja i przykłady

dr El_bieta Kauer-Bugajna. Notatka składa się z 1 strony.
Hagiografia ( gr. hagios = święty , graphein = pisać ) - dział piśmiennictwa religijnego zapoczątkowany w starożytności (za czasów pierwszych chrześcijan, prawdopodobnie w Rzymie), który obejmuje żywoty świętych , legendy z nimi związane oraz opisy cudów . Bohaterem była osoba historyczna bądź fikcyjna posiadające najważniejsze cnoty chrześcijańskie i kultywujące je w swojej działalności, obdarzona charyzmatem (darem Bożym). - życie świętego ( vitae ) Żywot świętego Antoniego , Żywot św. Pawła z Teb św. Hieronim, Żywot św. Marcina Sulpisjiusz Sewer, Żywot św. Ambrożego Paulin z Mediola nu, Żywot św. Augustyna Possudiusz z Kalamy - męczeństwo ( passio ) O wieńcach męczenników Prudencjiusz, Męczeństwo świętych Perpetua i Felicity - cuda ( miracula ) Dwie księgi cudów św. Szczepana Pierwszego Męczennika Ewodiusz, Osiem Ksiąg cudów Grzegorz z Tours . - przeniesienie ciała/relikwi zmarłego ( translatio ) - legenda hagiograficzna - menologia zbiory hagiografii , uło żone według p orządku liturgicznego majce ułatwić kaznodziei ich odczytanie podczas nabożeństwa. Krótkie zebranie dziejów i cudów świętych Jan z Mailly, Złota legenda Jakub da Voragine ... zobacz całą notatkę