Grupa metod intensyfikujące zajęcia ruchowe.
We wczesnych latach 50. dwaj angielscy uczeni, przy okazji analizowania
amerykańskich testów sprawności doszli do wniosku, iż testy te oraz inne ćwiczenia
mające na celu podnoszenia sprawności motorycznej można wykorzystać do
prowadzenia zajęć w przedszkolu. W tym celu należy zorganizować szereg stanowisk
ćwiczebnych “stacji” w takiej liczbie aby na każdą stację przypadało po 2 – 3
ćwiczących. Stacje powinny być ponumerowane, wszyscy ćwiczący powinni być
dobrze poinformowani jakie ćwiczenia powinny być wykonywane na każdej stacji.
Stacje winny być ustawione na obwodzie koła lub elipsy w celu wprowadzenia zasady
iż po ukończeniu ćwiczenia przesuwamy się o jedno miejsce w prawo, aż każdy
ćwiczący przejdzie przez wszystkie stacje. Stacje powinny być zaopatrzone w
odpowiednie przyrządy lub przybory. Nie jest to jednak zasada obowiązująca. Metody
tej nie można stosować przy wprowadzaniu nowych ćwiczeń, lecz należy ją traktować
jako utrwalającą lub doskonalącą dane elementy. Obwód ćwiczebny powinien znaleźć
się w głównej części zajęcia. Ćwiczenia na poszczególnych stacjach nie powinny
trwać dłużej niż 1 -1,5 minuty. Po ćwiczeniach na 4 stacjach n-elka powinna
przerwać zajęcia i zorganizować znaną i lubianą zabawę przez dzieci. Po 4 -5
minutach należy skierować dzieci do dalszych ćwiczeń na obwodzie.
Istnieje również metoda zadań dodatkowych pochodzenia szwajcarskiego. Polega ona
na tym, iż oprócz zadań głównych stosuje się zadania dodatkowe w celu zajęcia dzieci
oczekujących na swoją kolejkę do ćwiczeń głównych. Ćwiczenia dodatkowe
stosunkowo łatwe nie wymagają wiele miejsca, mogą być wykonywane z przyborem,
z udziałem partnera lub bez. Zajęcie dzieci przedszkolnych z najstarszej grupy
zadaniami dodatkowymi znacznie podnosi efektywność wykonywanych ćwiczeń,
wpływa na lepsze wykorzystanie czasu zajęć , eliminuje czas wyczekiwania na swoją
kolejkę.
W starszym wieku przedszkolnym można zastosować również tor przeszkód. Na torze
trzeba pokonać określony dystans, na którym usytuowane są przeszkody. Przeszkody
mogą być naturalne, sztuczne lub kombinowane. Jeżeli tor przeszkód organizowany
jest na powietrzu to jego długość powinna wynosić 70 - 100 metrów. Liczba
przeszkód nie powinna przekraczać 10. Nie można dopuścić aby przeszkodę
pokonywało 2 dzieci naraz. Przed biegiem należy dzieciom umożliwić wypróbowanie
każdej przeszkody. Nie odczuwają wtedy lęku, który towarzyszy nieznanej
przygodzie. Z uwagi na to iż jedna zablokowana przeszkoda może zahamować dalsze
funkcjonowanie toru, dobrze jest zorganizować tor w następujący sposób: przez
środek terenu lub sali biegną dzieci parami a przy końcu sali pary rozdzielają się i
wówczas jeden rząd biegnie w lewo dokoła a drugi w prawo. Tor przeszkód jest
atrakcyjną formą organizacji zajęć, nie należy jednak wprowadzać współzawodnictwa
indywidualnego lub zespołowego z mierzeniem czasu, dopingiem i całą oprawą
zapożyczoną ze sportu wyczynowego.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)