GŁÓWNI TWÓRCY NOWOŻYTNEJ ARCHITEKTURY ANGIELSKIEJ. Architektura renesansu w Anglii Pierwsze przejawy renesansu w Anglii widoczne są dopiero w połowie XVI wieku , początkowo jako pojedyncze, ozdobne detale wprowadzone w okresie późnego gotyku (pod koniec tzw. stylu Tudorów ) a później w okresie panowania tzw. stylu elżbietańskiego (1558-1603). W sztukach dekoracyjnych tego czasu utrzymywały się jeszcze elementy formalne angielskiego gotyku , łącząc się z nowymi formami włoskiego renesansu, które docierały do Anglii za pośrednictwem Włoch , Niderlandów ., Francji i Niemiec . Był więc to styl mieszany, ale o wyraźnej przewadze cech narodowych. "Nowinki" włoskie interpretowane były w sposób dość powierzchowny, świadczący o niezrozumieniu zasad sztuki renesansowej. W XVI w. budownictwo sakralne w okresie reformacji niemal całkowicie zamiera. W dekoracji przeważają motywy zaczerpnięte z wzorników Serlia i Hansa Vredemana de Vries .
Rezydencja angielska Schemat rezydencji angielskiej Prowadzone przebudowy i modernizacje wiejskich siedzib arystokracji i ziemiaństwa otrzymują nowe rozwiązania. Rezydencja przestała być tylko centrum działalności rolniczej właściciela ziemskiego. Jego dochód coraz bardziej zależał od opłat czynszowych dzierżawców, co zapewniało bezpośredni dopływ gotówki i powodowało całkowitą lub częściową rezygnację z działalności czysto gospodarczej. Chęć utrzymania w łaskach dworu niosła ze sobą obowiązek przyjmowania monarchy lub co najmniej jego wysokich wysłanników, a to zmieniło pałac w rodzaj luksusowego hotelu.
W architekturze angielskiej przez długi czas dominował kamień, szczególnie piaskowiec, ale w epoce Tudorów zaczęły pojawiając się wzorowane na niderlandzkim budownictwie budowle z cegieł. Charakterystyczna cechą czasów elżbietańskich stały się okna dzielone kamiennymi słupkami, ściśle zgranymi z również kamiennym obramowaniem, zapożyczonym ze sztuki gotyckiej i rozwiniętym. Wyposażenie rezydencji w okna zewnętrzne co było wyrazem myślenia o budynku już nie jako systemu obronnego (dotychczas rezydencje miały na zewnątrz jedynie niewielkie okienka i strzelnice). Nastąpił zatem przeorientowanie topografii budynku. Okna zewnętrzne uczyniły bryłę lżejszą i ciekawsza architektonicznie, pozwoliły na elastyczniejsze wykorzystywanie naturalnego oświetlenia wnętrza. Inną różnica było zastąpienie wież bramnych ozdobnymi bramami arkadowymi.
Centralna i główną częścią wielkich rezydencji była z reguły od czasów średniowiecza wielka sień, obszerne pomieszczenie ogólne, miejsce gromadzące domowników i ukazujące zarazem, zwłaszcza przy stole jadalnym hierarchię domowników i gości. Jego rola zaczęła się teraz zmieniać. Rozpoczyna się proces odchodzenia od zbiorowości życia w wielkim hallu. Dawny hall zaczęto dzielić. Część jadalna pana domu znajdowała się w „dais”, rodzaju odrębnej platformy wyłączonej od reszty hallu zazwyczaj za pomocą ozdobnego, drewnianego przepierzenia („timber screen”). Pozostała część domowników jadała w centralnej części hallu. Głównej części budowli umieszczano zazwyczaj reprezentacyjną salę przeznaczoną na bale i uczty. Wewnątrz niej, nad wejściem, budowano
(…)
… angielskiej, odbył podróż do Włoch, 1615 nadworny architekt Jakuba I Stuarta , Jako pierwszy wprowadził do Anglii ideały, a nie tylko język dekoracji włoskiego renesansu, zainicjował zawód architekta w Anglii, gdzie przedtem budowle były projektowane przez budowniczych i geometrów, odbył podróż do Włoch
- pałac Whitehall dla Jakuba I Stuarta - wybudowano tylko tzw. Banquetting Hall 1619-1621
- Somerset House…
… zachodniej starej katedry św. Pawła w 1634-1640 r.,
Umownie przyjmuje się, że okres renesansu w Anglii trwa do ok. 1625 r. Lata późniejsze to rozwijanie stylu zapoczątkowanego przez Andrea Palladio. Historyce angielscy zwykli inaczej niż na kontynencie dzielić i nazywać zmieniające się style architektoniczne. W ich ujęciu okres do połowy XVIII wieku zaliczany jest do późnego renesansu a nie do baroku…
… budowli centralnej rozwiązanej na planie krzyża greckiego nie spotkał się z uznaniem. Zrealizowany został projekt trójnawowej bazyliki z transeptem. Nad skrzyżowaniem naw Wren zaprojektował olbrzymią, trójpowłokową kopułę zwieńczoną latarnią. Nad przęsłami naw umieścił półkoliste kopułki wsparte na żaglach.
Wśród pozostałych projektów budowli Londynu znajdują się m.in.:
kościół Saint-Mary-at-Hill, Thames…
….
Przejście od okresu renesansu do baroku miało bardzo łagodną formę. Był to czas, w którym dominował palladianizm. Dzieła późnego renesansu i pierwszej fazy baroku cechuje surowa, zwarta bryła o symetrycznych, uporządkowanych elewacjach. Jedynie detal zdradza, że to już inna epoka. Zwieńczenia kopuł, attyk, obramowania portali, lukarn, kartuszy i medalionów cechuje nieco bardziej rzeźbiarska, fantazyjna…
…-1788)
Malarstwo portretowe i odtwarzanie przyrody, malarz arystokracji, mistrz portretu kobiecego, lekkość i wdzięk, pejzażysta-realista, obserwator przyrody, sztafaż ludzki w pejzażach - życie wsi - rodzajowość, sielska tematyka, rdzawo-różowe, brunatne, i sinawe tony - dziedzictwo Rubensa, naturalność i powszedniość tematów pejzażowych - aktorka Sara Siddons
- popiersie królowej angielskiej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)