To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
GŁÓWNE NURTY MYŚLI POLITYCZNEJ INDII NOWOŻYTNYCH Myśl polityczna „renesansu indyjskiego” Wspólną cechą racjonalizm i uniwersalizm; sięgano do dorobku filozofii zachodniej, usiłując odnaleźć w niej potwierdzenie prawd zawartych w staroindyjskich Upaniszadach
1 faza
Fascynacja wszystkim co europejskie, próba przenoszenia idei zachodnich na grunt indyjski
Rama Mohan Roy - wzorem ustrojowym Wlk. Brytania, która przygotuje Indie do stworznia własnego państwa; jedność Indii winna być realizowana ponad podziałami etnicznymi i językowymi
2 faza
Nurt Arja Samadż - powrót do Wed jako powrót do korzeni własnej kultury i cywilizacji
Dayananda Saraswati - „powrót do Wed” - odrodzenie narodowej tradycji, połączone z głębokimi reformami społecznymi; ideał polityczny zbliżony do wzorca brytyjskiego, ale mocniej podkreśla współzależność władzy ustawodawczej i wykonawczej; najwyższym autorytetem prawo
Vivekananda - najwcześniej funkcje kierownicze przejęli bramini, potem wojownicy, następnie kupcy, z czasem nastąpi panowania mas pracujących, które zapewni sprawiedliwy podział bogactw, likwidację podziałów kastowych oraz powszechność wykształcenia; wolność stanie się udziałem ogółu
3 faza
Rabindranath Tagor - służebna rola państwa wobec jednostek, potępienie wszelkich form nacjonalizmu; rzecznik wspólnoty ogólnoludzkiej, w ramach której poszczególne narody zyskają optymalne możliwości rozwoju Idealizm polityczny M. K. Gandhiego (1869-1948) Poszukiwanie prawdy i ścisłe jej przestrzeganie winno stanowić zasadniczy drogowskaz dla jednostki jak i polityka
Satygraha - metoda walki bez gwałtu, odwołująca się do perswazji i różnorodnych działań, które mają na celu zmienienie umysłu przeciwnika, klucz do rozwiązania wszelkich problemów społecznych i politycznych
J. Nehru i socjalizm indyjski - ugruntował konstrukcję państwa światopoglądowo neutralnego; socjalizm indyjski - adaptował do zasad demokracji oraz kapitalistycznej gospodarki założenia planowanej, a także interwencjonizm dla podniesienia poziomu życia najniższych warstw; polityka zagraniczna - tzw. aktywne niezaangażowania, dążąc do osłabienia konfliktu komunizm-kapiatalizm
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)