Pedagogika społeczna charakteryzuje się specyficznymi funkcjami, dzięki którym przeobrażane jest
środowisko oraz kształtowane są postawy czynne (włączamy się do życia publicznego, udzielamy –
pomagamy innym). Są nimi: kompensacja, profilaktyka oraz doskonalenie.
KOMPENSACJA – umożliwia wyrównywanie braków, które utrudniają jednostce prawidłowy
rozwój. Interesuje się ona nie tylko człowiekiem, ale także jego sytuacją materialną, stanami
psychicznymi i fizycznymi oraz środowiskiem, w którym występują realia społeczno-kulturowe.
PRZYKŁADY:
Rodzina zastępcza lub opiekuńcza, w której umieszczone zostało osierocone dziecko
Klub młodzieży, stający się „drugim domem” młodego człowieka
Kurator sądowy sprawujący opiekę nad wykolejającym się nieletnim, którego rodzice nie
mogą zapewnić właściwej opieki wychowawczej
Dom rencistów dla osamotnionych osób starszych.
PROFILAKTYKA (zapobieganie) – zapobiega powstawaniu niekorzystnych dla życia stanów i
zjawisk. Hamuje aktywności niekorzystnych ognisk oraz wzmacnia pozytywne wpływy, dzięki
znajomości praw rozwoju człowieka, korzystając jednocześnie z wiedzy o środowisku oraz
występujących w nim mechanizmów.
PRZYKŁADY: Urządzenia i placówki wspomagające rozwój dzieci młodszych i starszych.
Przedszkola, Ogrody jordanowskie, Place zabaw
Świetlice podwórkowe, Samorządy dziecięce w osiedlach, Drużyny zuchowe i harcerskie
Koła zainteresowań, Kluby młodzieżowe domy kultury, Kluby sportowe
DOSKONALENIE – to podejmowanie przez jednostkę samodzielnych działań, które korzystnie
wpływają na jej sferę umysłową oraz emocjonalną, a także rozwijają jej umiejętności w doborze i
kontrolowaniu wybranego celu. Dzięki nim jednostka wszechstronnie rozwija swoją osobowość i
nieustannie się doskonali.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)