To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Formy autodestrukcji i ich charakterystyka. Ze względu na prawdopodobieństwo wystąpienia szkody, wyodrębniamy mocne formy autodestrukcji - czyli bezpośrednio zagrażające zdrowiu i życiu, formy łagodne oraz takie, które potencjalnie szkodzą, ale też przynoszą różne korzyści . Do mocnych form autoagresji należą : - samobójstwo, - samookaleczenia, - uzależnienia (od substancji aktywnych), - autoagresywne formy odżywiania (anoreksja i bulimia). Łagodne formy to : - uprawianie hazardu, - zakupoholizm, - uzależnienie od sieci. Zachowania autodestrukcyjne, które mogą nam czasem przynosić korzyści to: - samoutrudnianie czyli rzucanie sobie kłód pod nogi, - sztywne uporczywe zachowania. Te ostatnie rodzaje zachowań zalicza się do autodestrukcji pośredniej , gdzie istnieje dystans między zachowaniem a jego szkodliwymi skutkami. Do tych form autodestrukcji zaliczamy: - seryjne niepowodzenia i porażki na własne życzenie, - bezradność i rezygnację z działania, - zachowania ryzykowne i impulsywne, - uleganie pokusom, - zaniedbania (np. zdrowotne). Czasem przynoszą one doraźne korzyści, ale gdy uruchamiane są bez względu na koszty - stają się autodestrukcją. Powodem autodestrukcji mogą być: - przekonania, które działają jak samospełniająca się przepowiednia, - negatywne emocje, - błędna ocena prawdopodobieństwa możliwych szkód, - niskie poczucie własnej wartości. Geneza samobójstw i jego zróżnicowania wg znanych ci kryteriów. Ringel - syndrom presuicydalny, 3 fazy: - zawężenie - polega na fiksacji jednostki na własnych przeżyciach i ograniczeniu naturalnej życiowej ekspansji. Przejawia się ogólnym poczuciem niemożności sprostania wymaganiom życia, koncentracją na osobistych problemach i analizowaniu wszystkich zdarzeń przez pryzmat tych właśnie problemów. Następstwem takie postrzegania rzeczywistości jest poczucie odrętwienia, rezygnacja z aktywnego życia, brak spontaniczności, dominacja sfery emocjonalno-afektywnej nad racjonalną. W ślad za koncentracją na osobistych przeżyciach następuje wyalienowanie jednostki ze świata społecznego, ograniczenie kontaktów międzyludzkich, narastające poczucie wyobcowania. Zdarza się, że osoba taka ogranicza swoje kontakty do jednego człowieka, od którego uzależnia własne poczucie bezpieczeństwa. Zawężeniu ulega także świat wartości, w kierunku nadmiernej subiektywizacji, gdyż jednostka wyobcowana ze świata zewnętrznego traci punkt odniesienia dla oceny własnych celów osobistych. Tworzy więc własne reguły aksjologiczne ułatwiając podjęcie decyzji o autodestrukcji.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)