4 modele humanizmu obecne w kulturze relacje osobowe pozwalają na kształtowanie kultury w duchu humanizmu:
Humanizm teocentryczny głosi, że powiązanie z Bogiem jest miarą wartości człowieka. Stanowisko takie należy poddać gruntownej refleksji. W światopoglądzie gdzie splatają się różne nauki jest ono bardzo potrzebne. W filozofii zaś nie można uznać człowieka za najwyższą wartość. Najwyższą wartością jest Bóg, który jest najdoskonalszym bytem i swą wartością przewyższa człowieka. Kochając ludzi podnosi ich wartość, ale nie zmienia tego czym człowiek jako byt. Człowiek nie jest jedną jedyną wartością, ale jest wartością samą w sobie, która wyraża to, że człowiek jest człowiekiem. Humanizm ewangelii, człowiek w swojej strukturze jak i w relacjach, które potrafi budować, kocha Boga i ludzi. Właściwa filozofia i teologia wyjaśniają, że człowiek jest odrębnym, samodzielnym bytem, niepowtarzalnym, rozumnym, ogarniętym miłością Boga, jest osobą, którą wyróżnia osobista przyjaźń Boga. Tylko miłość czyni człowieka kimś wybranym dla niepowtarzającej relacji przyjaźni człowieka z ludźmi i Bogiem. Heroiczny humanizm św. Franciszka z Asyżu według takiego humanizmu wszystko jest realizowane w sposób maksymalny i stosują go święci. Święty Franciszek uważał, że prawdy ewangelii można realizować w takiej pełni, która jest świętością. Pokazuje jednocześnie, że świętość jest możliwa, że prawdy ewangelii można stosować w sposób pełny. Heroiczna miłość, która wyznacza świętość jest pełną służbą Bogu i stworzeniom. Heroizm takiej służby wyraża się w takiej pełni, że człowiek pomija siebie. Jest to pokora i oddawanie wszystkiego, jest to ubóstwo. Bóg nie zmienia nas jako byty, obdarowuje nas miłością. Człowiek również powinien odpowiedzieć miłością na taki heroizm
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)