To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
. Ewolucja stosunków gospodarczych w krajach kapitalistycznych po II wojnie światowej (czynniki wpływające na przyśpieszenie rozwoju gospodarczego). 1. Kształtowanie się społeczeństw przemysłowych W społeczeństwie przemysłowym przemysł dominuje w gospodarce, przy zmniejszonym znaczeniu rolnictwa. Po II wojnie światowej takie społeczeństwo mogło rozwijać się dopiero gdy zlikwidowano problem braku żywności (związany z wojną i nieurodzajem 1947 r.). Przed II wojną światową problem ten rozwiązywał import, ale na skutek złego powojennego stanu finansowego, państwa nie dysponowały środkami na zakup żywności. Wyżywienie i zaopatrzenie ludności w niezbędne do życia produkty stało się więc głównym problemem tego okresu. Niezbędna okazała się pomoc ze strony USA: utworzono organizację o nazwie UNRRA (Administracja Narodów Zjednoczonych do Spraw Pomocy i Odbudowy), która rozdawała w Europie żywność, odzież, koce i medykamenty; 2/3 kosztów pokryły USA, resztę - pozostali członkowie ONZ. W 1947 r. USA zaproponowały tzw. plan Marshalla. Wzięło w nim udział 16 państw. Doprowadził on do wzrostu produkcji przemysłowej, produktu narodowego, wzajemnej wymiany handlowej i ożywienia gospodarczego jak również powstrzymania inflacji i konfliktów społecznych w tych krajach. Trudna sytuacja gospodarcza i polityczna kapitalistycznych państw europejskich spowodowana była spadkiem produkcji, wzrostem inflacji i obniżeniem stopy życiowej ludności; trudności z odbudową wynikały z braku kapitałów, materiałów, surowców oraz problemów transportowych. Niełatwe były również: demobilizacja i przestawienie produkcji na cele cywilne (co wywołało wzrost bezrobocia, brak mieszkań). Dzięki pomocy USA, po 1947 r. sytuacja społeczno-gospodarcza zaczęła zmieniać się na lepsze. Proces odbudowy gospodarczej Europy zakończył się w 1949 r. (przekroczono wówczas przedwojenny poziom produkcji przemysłowej).
Po II wojnie światowej największą potęgą ekonomiczną świata były Stany Zjednoczone, ale ich rozwój był znacznie wolniejszy od rozwoju gospodarek krajów Europy Zachodniej i Azji Płd.-Wsch., więc z biegiem czasu traciła swoją przewagę. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku większość krajów zaobserwowała postęp gospodarczy. Następował wzrost ilości i kwalifikacji siły roboczej, rosły zarobki, popyt konsumpcyjny, a postęp techniczny wymuszał inwestycje produkcyjne. W krajach rozwiniętych następował proces przesuwania się siły roboczej z dziedzin o niskiej wydajności pracy (rolnictwo) do gałęzi o wyższej efektywności (przemysł i usługi). (Jest to obiektywna prawidłowość, związana z rozwojem gospodarczym, prowadząca do powstania społeczeństw przemysłowych). Pojawiło się sformułowanie „cud gospodarczy” (pierwszy raz w 1948 r. na określenie przyspieszenia wzrostu gospodarczego w Niemczech Zachodnich po reformie walutowej); używano go w stosunku do całego okresu lat '50 i '60.
(…)
… do zmniejszenia dysproporcji regionalnych; rozwój przemysłu zbrojeniowego (spowodowany wyścigiem zbrojeń), napływ taniej siły roboczej z krajów słabiej do wysoko rozwiniętych, procesy integracji gospodarczej.
Dynamiczny rozwój gospodarczy wiąże się z ekspansją wymiany międzynarodowej, która powoduje wzrost efektywności działalności gospodarczej. Kluczową rolę w europejskim wzroście gospodarczym po II wojnie…
…. Nie była to już czysta gospodarka kapitalistyczna (wolnorynkowa), lecz gospodarka mieszana. 2. Cechy społeczeństwa przemysłowego Społeczeństwo przemysłowe to specyficzny rodzaj społeczeństwa, który wykształcił się w okresie nowoczesności - po rewolucji przemysłowej (wcześniejsze społeczeństwa są określane jako społeczeństwa tradycyjne). Społeczeństwa przemysłowe charakteryzuje malejąca liczba osób zatrudnionych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)