To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ewolucja poglądów na status kaszubszczyzny
Polonocentryczny stosunek określania statusu kaszubszczyzny (jako dialektu)
pozytywny aspekt: rozwój badań negatywny: wątpliwości co do statusu - język czy dialekt?
Współczesne językoznawstwo światowe - język; językoznawstwo polskie - spór Przebieg sporu o status kaszubszczyzny
I poł XIXw. - Florian Ceynowa, Kaszuba, próbuje stworzyć kaszubski język literacki
po II wojnie światowej - dorobek badań wcześniejszych, trzy odmienne stanowiska:
kaszubski to samodzielny język słowiański blisko spokrewniony z polskim (II poł. XIX w. i początek XX w.)
kaszubski to dialekt języka polskiego, różniący się bardziej niż inne dialekty od polszczyzny ogólnej
teoria lechicka - dialekt kaszubski to jedno z ogniw w ciągu języków lechickich; ma charakter przejściowy między biegunem północno-zachodnim (dialekty zachodniopomorskie i wymarły język połabski) a biegunem południowo-wschodnim — językiem polskim).
Trudności w ustalaniu statusu kaszubszczyzny
zróżnicowanie wewnętrzne
relacja do językowego otoczenia
historia kaszubszczyzny
Związki kaszubszczyzny z językiem polskim
brak oddzielenia geograficznego ani językowego od polszczyzny
rożne cechy gramatyczne, ale spora część wspólnego zasobu leksykalnego
cechy swoiste: akcent ruchomy i swobodny, samogłoska szwa w miejsce krótkich i, y, u, palatalizacja kaszubska,
wspólne opieranie się germanizacji w okresie zaborów
kaszubski jako język grup rodzinnych i sąsiedzkich - w sytuacjach oficjalnych posługiwano się polszczyzną
Przywiązanie Kaszubów do rodzinnej mowy, przy jednoczesnym szacunku wobec polszczyzny — trudności w wytworzeniu kaszubszczyzny literackiej
Kryteria przy określaniu statusu kaszubszczyzny jako języka
długo — cechy wewnątrzjęzykowe zestawiane z odmianami polszczyzny (dialekt)
później — uwzględnienie kryteriów pozajęzykowych: socjologicznych, instytucjonalnych, piśmiennictwa (język)
kryterium wzajemnej zrozumiałości (zgubne: np. słowacki i polski)
świadomość odrębności etnicznej i językowej Kaszubów (nie narodowej) Status badań po II wojnie światowej (rozwój ośrodków badawczych: Warszawa, Łódź, Poznań, ośrodki zagraniczne)
Presja przedstawicieli innych dziedzin humanistycznych na językoznawców; próba jednoznacznej odpowiedzi: język czy dialekt?
Konferencja w Gdańsku w 1991 roku
K. Dejna — kaszubski to najbardziej zróżnicowany, ale jednak dialekt języka polskiego
A. Majewicz — o statusie zadecyduje wola Kaszubów (promocja)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)