To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ewolucja formuły wydawniczej dzienników w Polsce po roku 1989. Od roku 1989 wszystkie polskie dzienniki były uzależnione od głównego dysponenta politycznego, czyli PZPR, ale także od konkretnych podmiotów ówczesnej sceny politycznej.
Prawie każdy dziennik o zasięgu ogólnopolskim miał status organu prasowego np. organem Komitetu Centralnego PZPR była Trybuna Ludu; organem prasowym Ministerstwa Obrony Narodowej był „Żołnierz Wolności”, a inny dziennik- „Głos Pracy” był organem nieistniejącej już Centralnej Rady Związków Zawodowych.
Dzienniki regionalne miały wtedy status organów prasowych poszczególnych komitetów wojewódzkich PZPR np. Głos Wybrzeża (Gdańsk),”Słowo Ludu” (Kielce) czy „Gazeta Pomorska” (Bydgoszcz). Nie dotyczyło to oczywiście wszystkich ówczesnych dzienników, zwłaszcza regionalnych i lokalnych, niektóre starały się być pismami niezależnymi, a więc nie podawały w swojej stopce red. przynależności partyjnej m.in. Życie Warszawy, Dziennik Łódzki, Dziennik Polski. Trzeba jednak pamiętać, że wszystkie były wydawane przez koncern partyjny RSW „ Prasa- Książka- Ruch”.
Dzienniki mające wtedy status organów prasowych wyróżniały się sposobem redagowania- miały za zadanie prezentować działalność partii i rządu, musiały być bardzo oficjalne , miały podobny dobór tematów, sposób ich przetwarzania, a nawet ilustracje.
Dzienniki będące organami prasowymi stroniły od podawania materiałów lżejszego typu, nie mówiąc już o tematyce sensacyjno- polit. czy opisywaniu skandali obyczajowych, treść była ciężka i redagowane były w sposób sztampowy. Miały też w większości przypadków niski stopień ilustracyjności (mało zdjęć). Niewiele było materiałów krytycznych wobec działalności władzy państwowej. Charakterystyczne były też język i styl dzienników partyjnych, stanowiące mieszaninę stylu urzędowego i tzw. nowomowy- widoczne to było w tekstach publicystycznych, informacjach komentarzach, felietonach.
Dziennikarze wiedzieli o tych grzechach ale byli bezradni, ponieważ ówczesny dysponent polit. PZPR narzucał dość sztywne ramy i wymagania co do kształtu zawartości treściowej i sposobu redagowania dzienników.
Po roku 1989 formuła prasy codziennej zmieniła się w sposób zasadniczy. Obecnie nie ma w Polsce typowego dziennika partyjnego, będącego organem jakiejś konkretnej partii, organizacji czy opcji politycznej. Jedynymi przykładami dzienników, które otwarcie i jednoznacznie przyznają się do wyrażania określonej opcji polit. są Trybuna (wyd. od 12.02.1990 r.) określająca się jako „gazeta socjaldemokratyczna”, oraz „ Głos” (wyd. od 26.08.1995 r.)określający się jako „dziennik prawicowy”. Natomiast pozostałe dzienniki ogólnopolskie, regionalne i lokalne chcą być postrzegane i uważają się za pisma niezależne, nie powiązane w jakikolwiek sposób z żadną konkretną partią, nie reprezentując niczyich interesów i nie mające określonego profilu politycznego.
(…)
… i nie mające określonego profilu politycznego. Opinia publiczna utożsamia jednak wiele obecnych dzienników z różnymi partiami i organizacjami np. Gazeta Wyborcza uważana jest za pismo zbliżone do Unii Wolności.
Decyzje Okrągłego Stołu w sprawie mediów pozbawiły stronę partyjną monopolu informacyjnego. Wielu wówczas sądziło, że na pełną wolność prasy trzeba będzie jeszcze poczekać. Tymczasem kolejne miesiące zwłaszcza po wyborach w czerwcu 1989 roku były okresem niezwykłego przyspieszenia transformacji mediów, a szczególnie prasy.
8 maja 1989 r. pojawił się na rynku nowy dziennik- Gazeta Wyborcza której pierwszym zadaniem było doprowadzenie do jak najlepszego wyniku wyborów dla Solidarności. Niewielu sądziło, że ta niepozorna z wyglądu gazeta wkrótce stanie się dziennikiem nr.1 w Polsce. Wiosną 1990…
….100 tytułów
2. magazyny- ok.2,5 tys. tytułów
3. periodyki instruktażowo- szkoleniowe
W dekadę lat 90. Polska wchodziła z państwowymi, poddanymi kontroli politycznej mediami.
Umowa „okrągłostołowa”, wsparta następnie nowelizacją ustawy Prawo Prasowe w 06.1989r, spowodowała powstanie tysięcy tytułów prasowych, na mocy tej ustawy każdy pełnoletni i nie karany obywatel Polskim mógł stać się wydawcą…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)