Etyka zawodowa-opracowanie

Etyka zawodowa wynika poniekąd z pewnych wypośrodkowanych cech tzw. etyki osobistej i społecznej, każdy dziennikarz może w rzeczywistości wyznaczać indywidualne granice moralności, dziennikarstwo nie jest zawodem zamkniętym co sprawia że niektórzy wykonujący ten zawód nie utożsamiają się z ogólnie przyjętym w środowisku systemem wartości (inaczej podejdzie do spraw etyki poważny publicysta, a inaczej zwykły pismak pracujący dla brukowca)
Norma moralna ma charakter autonomiczny. Jest związana z procesem poznawania wartości przez człowieka. Człowiek odkrywa istnienie determinantów, które zobowiązują do określonego postępowania. Człowiek odkrywa pewną powinność, należność i że coś komuś się należy. Norma moralna jest poznawana jako odkrycie podstawowych należności.
Nie, jeśli dziennikarz pisał w imię wyższego interesu społecznego. Jest wtedy zobowiązany także do szczególnej staranności przy gromadzeniu i prezentowaniu materiału dowodowego. Musi zachować także możliwie maksymalny stopień obiektywizmu i bezstronności w ocenie faktów. Przy odpowiedzialności karnej trzeba przeprowadzić dowód prawdy, a przy cywilnej udowodnić, że działanie nie było bezprawne.
Krytyka przedmiotowa jest zwolniona z odpowiedzialności karnej na podstawie art. 41 z Ustawy Prawo Prasowe. Dotyczy on m.in. prawa do publikacji zgodnych z zasadami współżycia społecznego ujemnych ocen działalności publicznej. Tak. Na podstawie art. 12 Ustawy Prawo Prasowe dziennikarz jest obowiązany dbać o poprawność języka i unikać używania wulgaryzmów
Zdaniem Ossowskiej istota stronniczości zawiera się w zasadzie „Oceniać tak samo, za to samo”. Zauważa jednak także, że człowiek broniąc się przed zarzutem niesprawiedliwości nie podważa tej zasady, tylko znajduje całą obfitość argumentów służących przekonaniu samego siebie i otoczenia, że w jego wypadku to jednak nie to samo. Ludzie często żywią szczere przekonanie, że ich własna sytuacja jest zupełnie wyjątkowa.
Zgodnie z prawem autorskim plagiat narusza prawo do autorskiego charakteru całości lub części cudzego utworu, która posiada cechę „indywidualnej twórczości”. Narusza autorskie prawa majątkowe (dot. ekonomicznej eksploatacji utworu, dziedziczne, ograniczone czasowo, dzieci nie mają) oraz osobiste prawa majątkowe (dot. więzi emocjonalnej z utworem, niezbywalne, nieograniczone czasowo, każdy ma)
Stygmatyzacja polega na „przypięciu komuś łatki”. Odbywa się to zawsze przy określaniu negatywnej grupy odniesienia, np. określanie kogoś kto złamał prawo, mianem kryminalisty. Narusza prawa osobiste jednostki w przypadku np. określania kogoś przestępcą przed ogłoszeniem prawomocnego wyroku sądu. Deontologia, czyli zespół zasad etycznych odnoszących się do konkretnej grupy zawodowej, w przypadku dziennikarstwa jest zawarta w licznych kodeksach. Ich miejsce ma raczej charakter symboliczny i teoretyczny. Obowiązują jedynie, gdy zostaną uznane przez profesjonalistów i są pozbawione poważnych sankcji, które by je chroniły i zapewniały ich przestrzeganie. ... zobacz całą notatkę