Etyka pośrednika
„Pośrednicy albo „organizatorzy („brokers”) to ci wszyscy, którzy pomagają turyście przygotować wyjazd, przenieść się z miejsca na miejsce, to ci, którzy organizują jego pobyt, a także ci, którzy stwarzają warunki dla rozwoju turystyki w danym kraju, w regionie, czy w miejscowości.
Do pośredników zaliczamy:
pracowników centralnej i terenowej administracji turystycznej i samorządów lokalnych. pracowników biur podróży („tour-operators”) i turystycznych organizacji społecznych, a także przewodników, nauczycieli organizujących wyjazdy turystyczne młodzieży, asystentów niepełnosprawnych. pracowników hoteli, schronisk młodzieżowych, campingów, pracowników informacji turystycznej i reklamy.
W tej bardzo licznej grupie konkretnych podmiotów pośredniczących w realizacji usług turystycznych można wyróżnić cztery podstawowe kategorie:
1. Administracja turystyczna i samorządy (,ADM”);
2. Biura podróży, organizacje społeczne, nauczyciele („OPR”).
3. Hotele i inne sposoby zakwaterowania („HOT”);
4. Informacja i reklama („INF”).
Trzeba w tym miejscu zauważyć, że między niektórymi z tych kategorii osób występują wyraźne sprzeczności interesów. Jest to czytelne na przykład wówczas, gdy porówna się różnice w niektórych kodeksach pochodzących od rządów i tych pochodzących od „przemysłu turystycznego”, a także od organizacji społecznych.
Pomimo konfliktu interesów podstawową normą dla wszystkich kategorii „pośredników” powinno być podwójne dobro:
dobro turystów,
dobro mieszkańców terenów odwiedzanych przez turystów.
Obowiązki etyczne pośrednika wobec turystów
Ze strony administracji turystycznej i samorządów (,ADM”); Afirmowanie człowieka ze względu na jego wsobną wartość oznacza także dla administracji zarządzającej turystyką prowadzenie odpowiedniej polityki w zakresie turystyki przyjazdowej, jak też wyjazdowej. Polityki, która miałaby na celu dobro społeczności lokalnej.
Chodzi tutaj zatem o stwarzanie odpowiednich warunków prawnych, gospodarczych, technicznych, przestrzennych itd., dla rozwoju turystyki. Oczywiście, prowadząc tę politykę należy zdawać sobie sprawę z jej skutków społecznych, kulturowych i wychowawczych, nie tylko gospodarczych.
Elementem takiej polityki winno być na przykład stwarzanie warunków ułatwiających przyjazd turystów oraz tworzenie systemu kształcenia i dokształcania kadr dla turystyki. Ważne jest także to, by stwarzać warunki dostępności dla turystów miejsc i obiektów reprezentujących istotne wartości, jak i podjąć działania mające na celu politykę ułatwień dla wyjazdów turystycznych własnych mieszkańców, zwłaszcza młodzieży.
(…)
… jest tutaj także zapewnienie turystom wygodnego i bezpiecznego transportu, wygodnych i zdrowych warunków pobytu, bezpieczeństwa osobistego i opieki prawnej.
Bezwzględnie niedopuszczalne jest natomiast organizowanie turystyki seksualnej, turystyki związanej z przemytem narkotyków. W zabezpieczeniu tego, co powinno zostać dokonane i tego, co powinno zostać nie podejmowane szczególna odpowiedzialność przypada przewodnikom…
… i nie wykorzystywania ich w żaden sposób, m.in. przez nieuzasadnione podnoszenie cen.
Obowiązkiem moralnym jest zapewnienie klientom możliwie najszerszego wachlarza potrzebnych informacji. Wyraża się to także m.in. w służeniu informacjami na temat miejsc i godzin kultu różnych religii w danej miejscowości.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)