Elementy wykonywane w technologii SCL - wykład

Nasza ocena:

3
Pobrań: 28
Wyświetleń: 469
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Elementy wykonywane w technologii SCL - wykład - strona 1 Elementy wykonywane w technologii SCL - wykład - strona 2 Elementy wykonywane w technologii SCL - wykład - strona 3

Fragment notatki:

Elementy wykonywane w technologii SCL
Coraz większe problemy z pozyskiwaniem dużych elementów konstrukcyjnych z drew­na litego o dużych wymiarach wymusiły działania w kierunku wytwarzania elemen­tów z mniej wartościowego drewna. Jednym z takich rozwiązań jest Structural Com­posite Lumber ( SCL) - element wynaleziony w Kanadzie [31], [87]. Jest on wykonany jako element konstrukcyjny o sztucznie zmienionej strukturze drewna, o stałym prze­kroju poprzecznym. Produkuje się go w postaci taśm i płyt (paneli), w których włókna drewna są ułożone do siebie równolegle i otoczone zewnętrznie podanym klejem.
SCL może przybierać różne kształty (przekroje) jak na przykład Laminated Veneer Lumber (LVL) (rys. 3.17) (patrz także rozdział 3.7.8.2) wytwarzany z ar­kuszy forniru czy Parallel Strand Lumber (PSI.) (rys. 3.18) produkowany z włó kien drewna. LVL jest w użyciu od lat 40., natomiast PSL jest stosowany od lat 90. XX wieku.
Przewaga SCL nad drewnem litym i nawet nad drewnem klejonym warstwowo jest godna rozważenia. Ponieważ SCL jest robiony z obrotowo obieranego drew­nianego forniru jest możliwe wykorzystywanie drzew o względnie niewielkich śred­nicach w produkcji tego asortymentu. Dalej, obniżające wytrzymałość wady drew­na jak np. sęki, mają minimalny wpływ na jakość finalnego produktu, ponieważ są one rozproszone wewnątrz cienkiego forniru. Produkt końcowy jest o stałej grubo­ści i konstrukcyjnie stabilny. SCL może być produkowany w dużym wyborze roz­miarów.
Z mostowego punktu widzenia najważniejsze jest to, że z SCL można uzyskać korzystne konstrukcyjnie elementy jak np. o przekroju teowym łub skrzynkowym (rys. 6.2 i 6.3). Tego typu elementy mogą być ze sobą łączone w poprzek ich osi podłużnej poprzez sprężenie, najlepiej prętami stalowymi wysokiej wytrzymałości. W zasadzie jedynym praktycznym ograniczeniem rozmiarów jest pojemność zbior­ników do impregnacji oraz wymagania transportowe. Zastosowanie styków czoło­wych pozwala wydłużyć elementy konstrukcyjne nawet do 40 m.
Innym aspektem przemawiającym za stosowaniem SCL jest możliwość prawie jednoczesnego klejenia i impregnacji. Gdy fornir jest obrotowo strugany i potem „spłaszczany" w procesie produkcji, to pozostają tylko małe otwory po sękach. Nie mają one szkodliwego wpływu na wytrzymałość, ale za to umożliwiają penetrację impregnatu w głąb elementu - znacznie większą niż jest to możliwe w przypadku elementów drewnianych z drewna litego czy klejonego.
Należy podkreślić, że wytrzymałość takich elementów konstrukcyjnych tzn. teowych i skrzynkowych jest o około 20% wyższa niż klasycznych - prostokątnych. Norma amerykańska AASHTO [286] dopuszcza zwiększenie wartości wytrzyma­łości w projektowaniu, natomiast norma kanadyjska OHBDC [288] pozostaje w tym zakresie konserwatywna. Powyższe wartości nie uwzględniają wpływu pełzania spo­wodowanego ciągle zmieniającymi się warunkami atmosferycznymi, które prze­kładają się na permanentny proces pęcznienia i schnięcia drewna, a to z kolei zale­ży od sposobu impregnacji i rodzaju impregnatu. W [122] przedstawiono wyniki badań laboratoryjnych elementów wykonanych z jodły i sosny amerykańskiej w tech­nologii LVL i PSL poddanych działaniu wymienionych czynników. ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz