To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Eklezjologia Po uzasadnieniu tezy chrystologicznej rodzą się dwa zasadnicze pytania: czy Jezus Chrystus zamierzał zapewnić swojemu dziełu i swojemu posłannictwu jakiś określony sposób trwania i docierania do ludzi wszystkich czasów? oraz drugie:, jaką formę organizacyjną przewidział dla swojego dzieła.
Różnica między eklezjologią dogmatyczną a fundamentalną polega na tym, że ta pierwsza zainteresowana jest treścią wiary na temat Kościoła druga natomiast wiarygodnością tzn. zajmuje się przede wszystkim początkiem Kościoła jego pochodzeniem od Chrystusa, jego zewnętrzną organizacją jego autorytetem i zakresem władz.
Określenie Kościoła Od czasu reformacji, która wywołała żywą dyskusję na temat wiarygodności Kościoła, teologowie katoliccy podejmowali polemikę z protestantami w tym celu kard. Robert Bellarmin SI opracował klasyczną definicję Kościoła : „Kościół jest tylko jeden nie dwa, i ten jeden prawdziwy jest zgromadzeniem ludzi, złączonych razem przez wyznawanie tej samej wiary chrześcijańskiej, przez uczestnictwo w tych samych sakramentach św., pod rządami prawowitych pasterzy a szczególnie jednego na ziemi zastępcy Chrystusa bp Rzymskiego”. Słabością tego określenia jest skupienie się na elementach zewnętrznych, co jest zrozumiałe, gdy przypomnimy sobie, że protestanci zanegowali widzialny i organizacyjny wymiar Kościoła Chrystusowego. Definicja przetrwał aż do Soboru Watykańskiego II, który nie podją się próby wypracowania ostatecznej definicji Kościoła. Obrazy Kościoła w Piśmie św. Owczarnia Boża - Chrystus nazywa siebie Dobrym Pasterzem, który żywi, otacza opieką dokonuje odkupienia i prowadzi całą wspólnotę wiernych do jednej owczarni. Także apostołowie posługują się obrazem owczarni. Są świadomi, że Chrystus powierzył im działania pasterskie. Zadania pasterza stosunku do całego Kościoła otrzymał bp Rzymu (papież). Rola uprawna - „Jest Kościół rolą uprawna, czyli rolą Bożą a niebieski rolnik zasadził go jako winnicę wybraną” (KK 6). Winoroślą prawdziwą jest Chrystus, który tym, co w nim trwają, użycza wszelkiej urodzajności i owocności. Krzew winny - w którym Chrystus jest szczepem a ludzie gałązkami (latoroślami). W porównaniu powyższym akcent jest położony na organiczny sposób zjednoczenia z Chrystusem. „ Kto trwa we mnie a ja w nim ten przynosi owoc obwity” (J 15, 5). W świetle tego obrazu tajemnica Kościoła rozumiana jest jako ścisłe zjednoczenie z Bogiem. Budowla Boża - Kościół nazwany jest budowlą Boża, a Pan porównał siebie do kamienia węgielnego, czyli fundamentu. Na tym fundamencie Apostołowie budują Kościół. Kościół jest Chrystusowy i nie może być inny. Chrystus jest jego fundamentem, od Niego Kościół bierze moc i swoją spójność. Apostołowie budują Kościół, ale czynią to nie dzięki własnej mocy, lecz dzięki mocy Chrystusa. Tylko On jest fundamentem i nikt go nie może zastąpić.
(…)
… powinni robić wszystko, aby dochować swojej wierności Chrystusowi, który kocha miłością oblubieńczą i zazdrosną. Zdrada wobec Chrystusa Oblubieńca jest podobna do cudzołóstwa, zaś wszelki grzech jest drogą do niewierności.
Określenie syntetyzujące, ukazujące Kościół jako realitas complexa:
„Wyposażona zaś w organy hierarchiczne społeczność i zarazem mistyczne ciało Chrystusa, widzialne zrzeszenie i wspólnota duchowa, Kościół ziemski i Kościół bogaty w dary niebieskie - nie mogą być pojmowane jako dwie rzeczy odrębne, przeciwnie tworzą one rzeczywistość złożoną (realitas complexa), która składa się z pierwiastka Boskiego i ludzkiego” (KK 8)
Definicja Bellarmina podkreśla jedność Kościoła i zwraca uwagę na wymiar ziemski Kościoła. Definicja Soboru Watykańskiego II zawiera dwa aspekty: widzialny i duchowy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)