Egzystencjalizm

Nasza ocena:

3
Pobrań: 497
Wyświetleń: 2478
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Egzystencjalizm  - strona 1 Egzystencjalizm  - strona 2 Egzystencjalizm  - strona 3

Fragment notatki:


. Egzystencjalizm Egzystencjalizm - (łac. existere - pojawiać się, powstawać, być, istnieć; existentialis - dotyczący istnienia) kierunek filozoficzny, w którym główne znaczenie nadaje się wieloaspektowej refleksji nad właściwym człowiekowi sposobem byto wania ; prąd umysłowy oraz literacki piętnujący depersonalistyczne i antyhumanitarne tendencje współczesnej kultury . 2. Biogramy naukowe, środowisko 2.1. Jean - Paul - Charles - Aymard Sartre ( 1905 - 1980) Sartre urodził się w Paryżu 21 VI 1905 w rodzinie francuskich inteligentów. Bardzo wcześniej został osierocony przez ojca . Jego matka Anna-Maria owdowiawszy powróciła do rodzinnego domu. Duży wpływ na wychowanie Poulou, jak wówczas nazywano Sartre'a, wywarł jego dziadek Karol Schweitzer i babka Luiza. Sartre był dzieckiem przez wszystkich kochanym i rozpieszczanym. W swojej autobiograficznej powieści „Słowa” tak wspomina swojego dziadka: „(…) sakralnym gestem kładł mi ręce na głowie, czułem na ciemieniu ciepło jego dłoni, a kiedy nazywał mnie swoim maleństwem, głos drżał mu z roztkliwienia, zimne oczy zachodziły łzami. Oburzali się wszyscy: ” oraz swój dom rodzinny: „Był to Raj. Każdego ranka budziłem się w radosnym osłupieniu, wielbiąc szczęśliwy traf, za którego urodziłem się w rodzinie najbardziej zgodnej, w najpiękniejszym kraju na świecie.” . Z góry uznano go za dziecko wyjątkowe, dlatego też do dziesiątego roku życia nie chodził do szkoły i był całkowicie pozbawiony kontaktu z rówieśnikami. Jego „przyjaciółmi” były książki. Wyznaje: „ Rozpocząłem życie tak samo, jak je zapewne zakończę - wśród książek. W gabinecie dziadka leżały wszędzie; wolno było odkurzać je tylko raz na rok, w październiku, przed rozpoczęciem zajęć szkolnych. Nie umiejąc jeszcze czytać, czciłem już te ruchome głazy;” . Wspaniałe dzieciństwo Sartre'a zakończyło się w jego odczuciu w chwili, gdy jego matka powtórnie wyszła za mąż. Wówczas to Sartre poczuł się „nadliczbowy”, niepotrzebny i nieuzasadniony w swojej egzystencji. Co więcej, w tym czasie mały Poulou nie miał najlepszych kontaktów z rówieśnikami - doświadczenie odrzucenia pozostanie w nim na zawsze.
Edukacja Sartre'a to ciąg bardzo elitarnych szkół (licea: Henry IV i Louis -le- Grand; potem Ecole Normale Superieure ). Z pobytem w szkole wyższej wiąże się pierwsza duża porażka Sartre'a. Ku powszechnemu zaskoczeniu filozof odpadł na końcowym egzaminie konkursowym. Już w następnym roku uzyskał jednak na nim pierwsze miejsce. Warto podkreślić, że zdobywczynią drugiego była Simone de Beauvoir, która została partnerką autora „Słów” na całe życie. W aspekcie naszych wcześniejszych rozważań o powiązaniach egzystencjalizmu z fenomenologią warto wspomnieć, że rok szkolny 1933-1934 francuski filozof spędził w Instytucie Francuskim w Berlinie na studiowaniu właśnie fenomenologii, głównie Edmunda Husserla. Kolejne lata to praca we liceach w Hawrze, Laon i Paryżu jako profesor filozofii.

(…)

… jest humanizmem), Simone de Beauvoir (Druga płeć ), Maurice Merleau - Ponty'ego ( Widzialne i niewidzialne), Gabriela Marcela (Być i mieć, Dziennik metafizyczny) oraz Alberta Camus'a (Człowiek zbuntowany, Mit Syzyfa i inne eseje). W Niemczech przez Karla Jaspersa ( Sytuacje graniczne) oraz Martina Heideggera ( Bycie i czas), w Rosji przez Mikołaja Bierdiajewa (Autobiografia filozoficzna, Rozważania o egzystencji…
… stanowiska w kierunku „Boskiej Transcendencji”. Słuszna wydaje się jednak sugestia H. Puszko, by odczytywać go jako kolejny protest autora „Słów” przeciwko wszelkim próbom pozbawienia go własnej podmiotowości.
J.P. Sartre zmarł 15 IV 1980 roku. Jego pogrzeb na cmentarzu Montparnasse zgromadził przeszło 50000 osób i przypominał jedną z wielu manifestacji, w których Sartre tak chętnie uczestniczył.
2.2…
… węzłowym tej konstrukcji. Dokonał tego nie kto inny, tylko właśnie św. Tomasz. Toteż, jako metafizyka istnienia tomizm nie jest jeszcze jedną, ale jedyną filozofią egzystencjalną.”, E. Gilson, Tomizm Wprowadzenie do filozofii św. Tomasza z Akwinu, Warszawa 1998, s. 420.
Istotne jest, abyśmy używając określenia „egzystencjalizm”, pamiętali o tym, że szczegółowe zapatrywania filozofów zaliczanych mniej…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz