To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Efektywność a sprawiedliwość. (związek z interwencjonalizmem)
Przyjmuje się że w warunkach konkurencji doskonałej siły rynku popychają gospodarkę automatycznie do stanu równowagi na rynkach poszczególnych produktów i czynników produkcji oraz równowagi na wszystkich rynkach równocześnie. Równowaga ta ( przy założeniu że wszyscy ludzie zachowują się w sposób racjonalny ekonomicznie i nie występują efekty zewnętrzne oraz dobra publiczne.) oznacza optymalne wykorzystanie zasobów gospodarczych, a także maksymalnie możliwy w danych warunkach poziom społecznego dobrobytu. Gospodarką w której każdy konsument stara się maksymalizować swoją użyteczność, a każdy producent swój zysk osiąga wówczas optimum efektywności społecznej (inaczej alokacyjnej) określany jako optimum w sensie pareto (nazwisko włoskiego ekonomisty, który osiągnął taką zależność czyli stan gdy nie ma możliwości dokonania takich zmian w sferze produkcji lub dystrybucji dóbr, które poprawiłyby dobrobyt (położenie) choćby jednej jednostki bez pogorszenia położenia kogoś innego)
Pojęcie sprawiedliwości społecznej jest trudne do zdefiniowania, bo w teorii ekonomii wyodrębnia się dwa pojęcia:
sprawiedliwość pozioma oznacza że ludzie znajdujący się w jednakowych warunkach powinni być jednakowo traktowani
sprawiedliwość pionowa polega na zróżnicowanym traktowaniu osób, które znalazły się w różnych warunkach, po to aby zmniejszać skutki tych różnic
Funkcja państwa w gospodarce
Funkcja fiskalna - państwo gromadzi dochody
Funkcja alokacyjna polega na ingerencji państwa w alokację zasobów w celu uzyskania struktury produkcji lub innych wielkości ekonomicznych odbiegających od tych, które zapewniłyby mechanizm rynkowy, ale równocześnie uważanych za społecznie pożądane. Realizując te funkcje państwo bierze na siebie obowiązek dostarczenia określonej podaży dóbr publicznych, przyznaje dotacje, określa reguły polityki przemysłowej czy też stymuluje rozwój postępu technicznego. Funkcja stabilizacyjna polega na podejmowaniu przez państwo działań stabilizujących gospodarkę m.in. poprzez realizację takich celów jak osiągnięcie i utrzymanie w dłuższym okresie wysokiego tempa wzrostu gospodarczego, następnie wyeliminowanie lub przynajmniej ograniczenie do minimum inflacji i bezrobocia, zmniejszenie amplitudy wahań koniunkturalnych oraz możliwe najlepsze wykorzystanie rzeczowych czynników produkcji.
Funkcja redystrybucyjna polega głównie na działaniach zmierzających do zniwelowania zbyt dużych i nieakceptowanych społecznie różnic dochodowych i majątkowych oraz pomocy ludziom starym, upośledzonym i chorym , którzy nie są w stanie pomóc sobie sami. Gospodarka rynkowa prowadzi niejako z natury rzeczy do dużych różnic dochodowych a w efekcie także majątkowych. W ten sposób premiuje się wyższymi dochodami jednostki bardziej przedsiębiorcze i sprawne. Niwelując różnice dochodowe państwo oddziałuje równocześnie na strukturę konsumpcji oraz dostęp do preferowanych społecznie dóbr i usług takich jak np. kultura, oświata, szkolnictwo wyższe, mieszkalnictwo czy służba zdrowia. Głównymi instrumentami realizacji tej funkcji są : system podatkowy, zwłaszcza podatek progresywny od dochodów osobistych, wydatki budżetowe, składniki na ubezpieczenie społeczne oraz systemy różnego typu opłat w cen.(im większy zakres redystrybucji tym państwo bardziej opiekuńcze.)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)