To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Edmund Husserl 1859 - 1938 Dzieła: 1901 - „Badania logiczne” - Poddał w nich krytyce obecność psychologizmu w logice i matematyce. 1913 - „Idea czystej fenomenologii i fenomenologicznej filozofii” - tom I. Przedstawił tu projekt stworzenia filozofii fenomenologicznej. 1931 - „Medytacje kartezjańskie” - podjął próbę zradykalizowania postawy kartezjańskiej i stworzenia filozofii wolnej od metafizyczności. 1938 - „ Kryzys nauk europejskich i transcendentna fenomenologia” - pokazał podstawy kryzysu nauk europejskich, również kultury europejskiej i człowieczeństwa europejskiego, wskazując na fenomenologię jako remedium. Refleksja fenomenologiczna objęła z czasem poza filozofią również psychologię, socjologię, teorię literatury i badań literackich, religioznawstwo itd. Początki: Husserl zaczął od krytyki błędu naturalizmu, empiryzmu i psychologizmu, które jego zdaniem zakładały się wzajemnie. Przez naturalizm Husserl rozumiał utożsamianie rzeczywistości w ogóle z rzeczywistością przyrodniczą , badaną przez nauki przyrodnicze (empiryczne) przez sprowadzanie pierwszej do drugiej. Przez empiryzm rozumiał Husserl koncepcje uznające doświadczenie za jedyną prawomocną podstawę rzetelnego poznania, czyli za jedyną źródłowo prezentującą naoczność . Była ona podstawą nowożytnych nauk przyrodniczych. Przez psychologizm rozumiał każdą relatywizację prawdy do struktur gatunkowych umysłu poznającego , do przebiegu procesów psychicznych w systemie nerwowym; również taką relatywizację prawd logicznych, z zasadą sprzeczności na czele. Psychologiczny empiryzm: Psychologiczny empiryzm: wiedza łącząca elementy naturalizmu, empiryzmu i psychologizmu: prowadzi do relatywizacji prawdy , co rodzi tendencje do jej pragmatyzacji. Zadaniem nauki staje się wówczas pokazanie relacji między symbolami; takimi jak: masa, siła, energia ; tak, by można to było wykorzystać w działaniu. prowadzi do sceptycyzmu , gdyż jeśli prawdy są tylko uogólnieniem procesów psychicznych, to nie mogą one dotyczyć przedmiotów. Wtedy - albo przedmiotów nie ma, albo przedmioty są niepoznawalne. W obu przypadkach trzeba odrzucić klasyczną koncepcję prawdy. (Prawda jest własnością sądu, jeżeli ten sąd jest zgodny z rzeczywistością) Sceptycyzm psychologizmu i empiryzmu obala sam siebie, gdyż wbrew swojemu minimalizmowi poznawczemu, głosi ogólną i bezwzględną tezę, że doświadczenie jest jedynym źródłem prawdy ważnej dla ludzkiego poznania, a nie może jej na własnym gruncie uprawomocnić. Fenomen - korelat każdego aktu intuicyjnego; wszystko, co ujmujemy bezpośrednio i z oczywistością.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)