To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dźwigary główne
Zasadniczym obciążeniem dźwigarów głównych są ciężary stałe pochodzące przede wszystkim od ciężaru własnego, ciężaru pomostu i ciężaru wyposażenia (izolacji, nawierzchni, urządzeń bezpieczeństwa ruchu itp.) oraz obciążenia zmienne, zależne od rodzaju ruchu na który obiekt jest przewidziany (samochodowy, kolejowy, tramwajowy czy pieszy). W niektórych typach konstrukcji obciążeniem mającym istotny wpływ na wymiarowanie mogą być innego rodzaju obciążenia zmienne np. termiczne w konstrukcjach łukowych statycznie niewyznaczalnych czy parcie wiatru w mostach wiszących lub podwieszonych. Obciążenia te wchodzą zawsze w skład układu podstawowego. Innego rodzaju obciążenia, niekiedy uwzględniane przy wymiarowaniu dźwigarów głównych, zalicza się na ogół do obciążeń dodatkowych lub wyj ątko wy ch.
Obciążenie stałe działające na dźwigary główne z reguły rozdziela się na każdy dźwigar proporcjonalnie do ich rozstawu lub w mostach płytowych, na jednostkę powierzchni płyty.
Dzieląc obciążenia można posługiwać się również tzw. liniami wpływu rozdziału poprzecznego obciążenia, przedstawionymi na rysunku 7.4. (np. metoda rozciętej poprzecznicy, metoda sztywnej poprzecznicy, metoda podpór sprężystych, można również wykorzystywać linie wpływu wyznaczone przy wykorzystaniu programów do analizy konstrukcji MES). W przypadku stosowania MES do obliczania konstrukcji z reguły ustala się obciążenie działające na prętowy element podziału, proporcjonalnie do odległości pomiędzy elementami, a przy stosowaniu elementów płytowych, ustala się wartość obciążenia na jednostkę wymiaru elementu. Z reguły współczesne programy MES automatycznie dzielą obciążenia na poszczególne elementy skończone.
Obliczając siły wewnętrzne ustawia się obciążenie w miejscach ich rzeczywistego występowania, a w przypadku obciążenia zmiennego - stosując dodatkowo zasadę, by uzyskać ekstremalną wartość poszukiwanej wielkości statycznej, spełniając warunki podane w normie obciążenia, odpowiednio dla danego rodzaju ruchu. Przy sprawdzaniu stanów granicznych nośności należy dodatkowo uwzględniać skutek działania obciążenia stałego na wartość obliczanej uogólnionej siły wewnętrznej, mnożąc wartości obciążenia przez współczynniki obciążeniowe yf, wybierając odpowiednio mniejszą lub większą od jedności wartość. W przypadku posługiwania się w obliczeniach liniami wpływu podane zasady postępowania ilustruje rysunek 7.5.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)