To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
DZIURA OZONOWA Ozonosfera (warstwa ozonowa, powłoka ozonowa) jest warstwą zwiększonej koncentracji ozonu w stratosferze. Znajduje się ona na wysokości około 30-50km nad ziemią. 1987r. pierwsze obserwacje warstwy ozonowej nad Antarktydą. IX/X 1992r. powierzchnia dziury ozonowej 23 mln km2 była to powierzchnia większa o 15% od każdej wcześniejszej. 1996r. „Nie ma już więcej ozonu do zniszczenia”, pomimo że tego roku nie zanotowano powiększenia się dziury ozonowej, postanowiono, aby w następnych latach jej powierzchnia nie była mniejsza niż 14 do 22 mln km2 IX 1998r. – powierzchnia dziury ozonowej 27 mln km2 IX 2000r. powierzchnia dziury ozonowej 28,3 mln km2 IX 2006r. – Word Meteorological Organisation oraz NASA podały, że dziura ozonowa nad Antarktyda osiągnęła powierzchnię 29,4 mln km2 Powody drastycznego powiększenia się dziury ozonowej w 2000 roku: • Temperatura wewnątrz polarnego wiru (dryf wiatrów zachodnich) była niska; • Niska temperatura powoduje wzrost intensywności formowania się polarnych chmur w stratosferze; • Dziura ozonowa nie powinna się pojawić dopóki te chmury są nieobecne; • W 2000 roku wir polarny został zniekształcony i przybrał kształt elipsy. To sprawiło, że pewne partie powietrza wewnątrz wiru, zostały wystawione na działanie promieni słonecznych wcześniej niż zwykle; • Nastąpiła szybsza degradacja ozonu niż zazwyczaj (w sierpniu pomiędzy wirem polarnym a 50 S poziom ozonu był o 10-20% poniżej normy). Na szczęście aktywność atmosfery, która spowodowała pojawienie się ogromnej dziury ozonowej, sprawiła także, że zniknęła ona zupełnie w grudniu. Co powoduje dziura ozonowa?: • Wzrost intensywności promieniowania UV-B, tzn. o długości fal 280-320nm. Ten zasięg promieniowania działa niszcząco na struktury komórkowe miedzy innymi, na DNA( u ludzi m.in. objawia się to nowotworem skóry- czarniakiem). • Nie wpływa na intensyfikację promieniowania UV-A o długości fal od 320-400nm. Właśnie promieniowania UV-B, a szczególnie fale o dł. 320-335nm mogą zmniejszyć intensywność fotosyntezy o 6%; • UV-B może penetrować w głąb kolumny wody na głębokość 10, 30, a nawet 60 m. (w morzu Weddella). Ta ilość światła jest modyfikowana przez kąt padania promieni słonecznych, pokrywę chmur, ilość rozpuszczonej w wodzie materii organicznej(DOM) i cząsteczkowej materii organicznej(POM). Dlaczego ubytek ozonu jest tak poważnym zjawiskiem?: 1. ozon koncentruje się w stratosferze i chroni przed promieniowaniem UV, głównie przed UV-B.
(…)
… monsunowych
Reakcje powstawania i rozpadu ozonu:
Ozon stratosferyczny powstaje w wyniku reakcji promieniowania ultrafioletowego słońca z
cząsteczkami atmosferycznego tlenu.
Do mierzenia ilości ozonu w atmosferze wymyślono specjalne jednostki Dobson Unit (DU).
Jedna taka jednostka odpowiada …
Substancje odpowiedzialne za niszczenie ozonu stratosferycznego:
Chlor, freony, gazy pochodzące ze spalania paliw kopalnych zawierające chlor,
tlenki siarki;
Naturalnymi czynnikami odpowiedzialnymi za destrukcję ozonu stratosferycznego
są gazy wulkaniczne (erupcje piroklastyczne) i wznoszące prądy monsunowe
Wynalazcą freonów był Thomas Migdley. Najpopularniejszym freonem stał się R12, czyli
dichlorodifluorometan.
Freony są nietoksyczne i niepalne oraz bardzo trwałe(mogą przebywać w atmosferze
ponad 100…
…:
Fitoplankton poddany był działaniu:
1. promieniowania UV-A i UV-B takiego jak występuje w naturalnym środowisku(Amb);
2. światła białego (wykluczenie zakresu UV) (Exc)
3. Promieniowania ze zredukowanym zakresem UV (Red)
4. Promieniowania wzbogaconego o 3% UV-A i UV-B.
Najszybsze tempo fotosyntezy uzyskano przy naświetlaniu światłem widzialnym(białym)
Najniższe tempo przy świetle wzbogaconym w stosunku…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)