To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dzieła literackie I Bóg mi odmówił tej anielskiej miary... - utwór jest wyznaniem dramatycznym wyznaniem niemocy twórczej. Podmiot szczerze wierzy w to, że pisze złe wiesze, nazywa siebie „wierszokletą”. Ma wiele do powiedzenia, jednak nie potrafi oddać tego co tkwi w jego duszy. Tajemnice jego artystycznej duszy zna jedynie on sam i Bóg. II Ledwom cię poznał, już cię żegnać muszę... - podmiot ubolewa nad rozstaniem z ukochaną kobietą.
- mężczyzna ubolewa nad tym, że po rozstaniu jego ukochana już nigdy nie będzie szczęśliwa. - j ego łza jest niewidoczna dla oczu innych ludzi, ponieważ płacze jego zranione serce. - c zuje smutek i gorycz swój i swojej ukochanej. Ciąży mu on niczym korona cierniowa. - na końcu podmiot stwierdza, że dwie kochające się dusze złączone są na wieki i tak naprawdę w sferze ducha nie ma pożegnania. III Cokolwiek będzie, cokolwiek się stanie… - wiersz jest optymistycznym proroctwem, w którym podmiot liryczny przepowiada zmartwychwstanie Polski i nadejście sprawiedliwości. IV Nim słońce wejdzie, rosa wyżre oczy! - podmiot wyraża nadzieje na wolną, niepodległą i zwycięską Polskę. - wróży jej wielkość, lecz wątpi w to, że zobaczy to na własne oczy, bo wie, że droga do wolności jest jeszcze długa. Obawia się, że to inne pokolenia będą oglądać te wspaniałą ojczyznę. - utwór ma być przestrogą i motywacją, ma skłaniać do walki. V Mord elektrycznym prądem się rozpostrze... - podmiot wiersza występuje w roli proroka, który przepowiada zagładę ludzkości. - obrazy ukazane w wierszu, to jakby apokaliptyczne wizje przyszłości, w której rodziny będą odwracać się przeciwko sobie, stając się w końcu bezrozumnymi zwierzętami. - ludzkość odwróci się od Boga, w wyniku czego, będą umierali za życia. Ich dusze będą martwe niczym rozkładające się w grobie ciała. - umrze cała natura, księżyc, gwiazdy i słonce. - nastrój wiersza jest pesymistyczn y. Nie ma w nim wzmianki o nadziei. Są tylko wszechobecne cierpienie i grzech. VI Poeta - podmiot mówi, że wierzy w miłość i nadzieję, ale wie również, że na świecie jest wiele zła i cierpienia, przed którym nie można uciec - los człowieka jest przesadzony i wiedzie nas przez mękę do zguby. - wiersz przesycony smutkiem i goryczą pełen jest tragicznych obrazów śmierci i pobojowiska. W opisywanym przez podmiot liryczny świecie kat układa z trupów arkady i kolumny, wszędzie czerwono jest od krwi i biało od kości ludzkich.
(…)
…
Dzieła literackie
I Bóg mi odmówił tej anielskiej miary...
- utwór jest wyznaniem dramatycznym wyznaniem niemocy twórczej. Podmiot szczerze wierzy w to, że pisze złe wiesze, nazywa siebie „wierszokletą”. Ma wiele do powiedzenia, jednak nie potrafi oddać tego co tkwi w jego duszy. Tajemnice jego artystycznej duszy zna jedynie on sam i Bóg. II Ledwom cię poznał, już cię żegnać muszę...
- podmiot…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)