To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rozdział XXII Dziecko w szpitalu - środowiskowe aspekty zagrożeń Ewa Dobrzycka Sytuacje trudne w czasie pobytu dziecka w szpitalu. Hierarchia szpitalnych stosunków społecznych a przedmiolowość doświadczeń dziecka. Skutki dezorganizacji kontaktów hospitalizowanego dziecka z rodzicami. Wychowawcze problemy obecności rodziców w szpitalu, Zmiany relacji rówieśniczych w czasie choroby i hospitalizacji dziecka. Hospitalizację można oceniać jako sytuację trudną dla dziecka i zagrażającą jego funkcjonowaniu oraz rozwojowi fizycznemu i psychicznemu w przypadkach, które w myśl propozycji T. Tomaszewskiego klasyfikują się jako: - przypadki deprywacji czyli pozbawienia dziecka, w wyniku choroby i pobytu w szpitalu, zewnętrznych możliwości zaspokojenia jego potrzeb fizycznych i psychicznych, który to stan przy dłuższym trwaniu lub systematycznych powtórzeniach, powoduje zaburzenia zachowania i deformacje rozwojowe (w tym charakterystyczne dla skutków choroby sierocej). Znamiennym przykładem tego rodzaju sytuacji jest ograniczenie lub zablokowanie w czasie hospitalizacji możliwości kontaktu dziecka z rodzicami lub innymi bliskimi mu osobami; - przypadki przeciążeń emocjonalnych i fizycznych dziecka, do których dochodzi w wyniku częstego powtarzania zabiegów leżących na pograniczu możliwości dziecka, powodujących osłabienie, zniechęcenie, przygnębienie lub nadwrażliwość emocjonalną, łączącą się np. z nagłymi wybuchami gniewu, złości lub płaczu. W czasie choroby i hospitalizacji specyficzną sytuacją tego rodzaju staje się konfrontacja uzasadnionych względami leczenia i rehabilitacji liczby powtórzeń zabiegów z obniżającą się tolerancją dziecka na ich znoszenie; - przypadki poczucia zagrożenia związanego ze zwiększonym prawdopodobieństwem naruszenia cenionej przez dziecko wartości (np. życia i zdrowia swojego i innych, osobistej godności, poczucia własnej wartości), którym towarzyszą reakcje buntu, agresji i apatii. Wydaje się, że w szpitalu charakterystycznym źródłem takich zagrożeń jest sam fakt choroby i niebezpieczeństw związanych z jej leczeniem; - przypadki utrudnień wynikających ze zmiany dotychczasowych (zwykłych) warunków wykonywania czynności i obejmujące różnego rodzaju braki (np. ulubionych przedmiotów), przeszkody zewnętrzne i bariery psychiczne. Dla warunków szpitalnych pojawianie się tego rodzaju sytuacji jest zjawiskiem wręcz znamiennym, związanym chociażby z koniecznością unieruchomienia w łóżku i wynikającą stąd innością - często przykrą -zaspokajania potrzeb fizjologicznych. Ograniczenia te powodować mogą zmiany nastroju, zniechęcenie, zniecierpliwienie, irytację, rozdrażnienie, a także złość i agresję skierowaną częstokroć na osoby odpowiedzialne za leczenie.
(…)
… dystansu, pogłębiane przez demonstrowany przez pracowników ciągły brak czasu i wspomniane przesuwanie odpowiedzialności za samopoczucie psychiczne dziecka i jego zachowania na rodziców.
Źródłem negatywnych doświadczeń emocjonalnych i społecznych dziecka w czasie hospitalizacji może stać się także grupa rówieśnicza. Choroba i sposób reakcji psychosomatycznych organizmu, warunki szpitalne silnie modyfikują…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)