To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
DYŻURY PRACOWNICZE I PODRÓŻ SŁUŻBOWA Do czasu pracy nie wlicza się dyżuru pełnionego przez pracownika poza normalnymi godzinami pracy w zakładzie lub innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę jeżeli w tym czasie pracownik nie wykonał pracy. W czasie takiego dyżuru pracownik pozostaje w stanie pogotowia i w zasadzie nie wykonuje równocześnie żadnych dodatkowych czynności. Za czas takiego dyżuru przysługuje czas wolny od pracy w wymiarze odpowiadającym długości dyżuru, a gdy brak możliwości udzielenia czasu wolnego - wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką godzinową lub miesięczną , a gdy nie został wyodrębniony - 60% wynagrodzenia określanego w odrębnych przepisach. Jeżeli jednak w czasie dyżuru pracownik wykonywał pracę na rzecz i w interesie pracodawcy należy czas przeznaczony na wykonanie pracy zaliczyć do czasu pracy z uwzględnieniem pracy w nadgodzinach. Kodeksowa regulacja dotycząca dyżuru jest sprzeczna z dyrektywą europejską która jest przeciwna różnicowaniu dyżuru na „aktywny” i „nieaktywny”. Wykładnia TS : cały okres dyżuru pracownika powinien być zaliczony do czasu pracy, niezależnie od tego, czy pracownik wykonał w tym czasie pracę czy tylko był gotów do jej świadczenia. Ustawodawca polski zaliczył dyżury medyczne do czasu pracy - zgodnie ze standardami europejskimi (wcześniej nie był zaliczany).Lekarzowi pełniącemu dyżury medyczne nie służy roszczenie o dodatkowe wynagrodzenie w razie nieudzielenia przez pracodawcę odpowiednich okresów nieprzerwanego odpoczynku. W pojęciu czasu pracy nie mieści się czas pełnienia „dyżuru domowego” - czyli „pod telefonem”. Pracownik pozostający na dyżurze domowy nie dostaje żadnej rekompensaty. Jest to sprzeczne z bezwzględnym prawem pracownika do otrzymania świadczeń ekwiwalentnych (wynagrodzenia lub czasu wolnego) za dyspozycyjność w czasie pracy. Nie zalicza się do czasu pracy czasu podróży służbowej tj czasu wykonywania na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza miejscem stałej pracy art. 77 5 KP. Przy rozliczaniu czasu pracy w delegacji służbowej obowiązuje taka właśnie zasada, z tym jednakże że uwzględnia się godziny podróży, które przypadają w czasie normalnych godzin pracy pracownika, zgodnie z jego rozkładem czasu pracy. Odbywanie podróży służbowej poza rozkładowym czasem pracy nie rodzi obowiązku uwzględnienia większej ilości czasu pracy i wypłacenia pracownikowi dodatkowego wynagrodzenia, chyba że wystąpi konieczność faktycznego wykonania pracy poza godzinami przewidzianymi rozkładem czasu pracy. Pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Obecnie centralnie regulowane tylko diety inne należności przysługujące pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej. Ustawodawca zobowiązał ministra właściwego ds. wydania rozporządzenia, które powinno w szczególności określić wysokość diet. Warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi u innego pracodawcy są określane na poziomie danego zakładu pracy, a więc przez pracodawcę. Warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracodawca określa w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagrodzenia. (jeżeli ich nie ma to pracodawca powinien określić je w umowie o pracę). Podróży służbowej (podróż typowa) nie należy mylić ze zmiennym miejscem wykonywania pracy (podróż nietypowa). Pracownik udający się w podróż służbowa
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)