Dyrektywy Wspólnoty Europejskiej dotyczące ochrony pracy w prawie polskim.
Spośród dyrektyw wydanych na podstawie artykułu 100. a traktatu, za szczególnie ważne dla ochrony zdrowia w środowisku pracy uznać należy następujące dyrektywy: - dyrektywa nr 89/392/EWG (z późniejszymi zmianami) w sprawie zbliżenia przepisów prawnych państw członkowskich dotyczących maszyn, - dyrektywa nr 89/686/EWG w sprawie zbliżenia przepisów prawnych państw członkowskich dotyczących środków ochrony indywidualnej, - dyrektywa nr 67/548/EWG (z późniejszymi zmianami) w sprawie zbliżenia przepisów prawnych państw członkowskich dotyczących klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych.
Szczególną uwagę należy zwrócić na dyrektywę nr 89/391/EWG z dnia 12.6.1989 r. o wprowadzeniu środków w celu zwiększenia bezpieczeństwa i poprawy zdrowia pracowników podczas pracy, zwaną dyrektywą ramową. Jest to dyrektywa o podstawowym znaczeniu w kształtowaniu polityki w zakresie ochrony życia i zdrowia pracowników, ponieważ reguluje ona podstawowe prawa i obowiązki pracodawców i pracowników w dziedzinie bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia (nacisk położono na likwidację prawdopodobieństwa zaistnienia zagrożenia dla życia i zdrowia). Stąd bardzo duże znaczenie w dyrektywie nadano prewencji, a szczególnie eliminowaniu i ograniczaniu ryzyka zawodowego występującego w miejscu pracy. W dyrektywie wskazano także działania, jakie należy przedsięwziąć w celu zagwarantowania bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, w szczególności: - zapobieganie ryzyku zawodowemu - informowanie o nim pracowników - szkolenie pracowników dla ułatwienia im ograniczania bądź unikania ryzyka - zapewnienie odpowiednich środków i właściwej organizacji pracy
Dyrektywa nr 90/270/EWG dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia przy pracy z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe oraz dyrektywa nr 90/679/EWG (z późniejszymi zmianami) dotycząca ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników biologicznych w miejscu pracy; - dyrektywy, których wymagania zostały całkowicie wdrożone do prawa polskiego. Do grupy tej należy dyrektywa nr 90/394/EWG dotycząca ochrony pracowników przez ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników rakotwórczych w środowisku pracy; - dyrektywy, których wymagania zostały częściowo uwzględnione w przepisach polskich. Są to dyrektywy, które mają albo odpowiedniki w prawie polskim, albo zostały do prawa polskiego wdrożone częściowo.
Istnieją również dyrektywy, które regulują zagadnienia bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia pracowników w sposób kompleksowy, ingerując przy tym dość głęboko w sferę organizacji pracy. Dotyczy to przede wszystkim dyrektywy nr 92/57 w sprawie wdrożenia minimalnych wymagań bezpieczeństwa i ochrony zdrowia na tymczasowych i ruchomych budowach. W dyrektywie tej oprócz wymagań technicznych, których spełnienie gwarantuje bezpieczną pracę, przepisy dyrektywy nakładają na inwestora obowiązek powołania, w określonych przypadkach, koordynatorów do spraw bezpieczeństwa i ochrony zdrowia na budowie na etapie przygotowania inwestycji i jej realizacji. W dyrektywie określono jednocześnie obowiązki i uprawnienia koordynatorów.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)