Dynamika i animacja (suplement) Znaczenie ruchu
Przez pojęcie dynamiki rozumiemy zmiany, które występują w sekwencji obrazów, włączając w to zmiany pozycji, wielkości, właściwości materiałów, oświetlenia i parametrów obserwacji - w istocie zmiany dowolnej części sceny albo wykorzystanych metod. Korzyści z dynamiki mogą być sprawdzone niezależnie od postępu w kierunku bardziej realistycznych obrazów statycznych.
Być może, najpopularniejszym rodzajem dynamiki jest dynamika ruchu, poczynając od prostych przekształceń wykonywanych pod kontrolą użytkownika do złożonych animacji. Ruch jest ważnym elementem grafiki komputerowej od początku jej rozwoju. Początkowo, gdy sprzęt grafiki komputerowej był wolny, możliwość ruchu była jednym z silniejszych argumentów komercyjnych systemów grafiki wektorowej. Jeżeli szybko wyświetli się ciąg rzutów tego samego obiektu, przy czym każdy jest z nieco innego punktu obserwacji wokół obiektu, to uzyskuje się wrażenie obrotu obiektu. Integrując informację z rzutów, obserwator tworzy hipotezę o obiekcie.
Na przykład rzut perspektywiczny obracającego się sześcianu dostarcza różnego rodzaju informaq'i. Jest tu ciąg różnych rzutów, z których każdy niezależnie jest użyteczny. Ta informacja jest uzupełniana przez efekt ruchu, w którym maksymalna prędkość liniowa punktów w pobliżu środka obrotu jest mniejsza niż prędkość punktu odległego od środka obrotu. Ta różnica może pomóc wyjaśnić względną odległość punktu od środka obrotu. Zmienia również wielkości różnych części sześcianu wraz ze zmianą odległości, przy rzucie perspektywicznym daje dodatkowe wskazówki co do głębokości. Ruch staje się jeszcze ważniejszy, gdy znajdzie się pod interakcyjną kontrolą obserwatora. Dokonując selektywnego obracania obiektu, użytkownik może szybciej utworzyć hipotezę na temat obiektu. W przeciwieństwie do stosowania prostych przekształceń w celu poznania złożonych modeli zaskakująco proste modele wyglądają bardzo przekonująco, jeżeli poruszają się w realistyczny sposób. Na przykład zaledwie kilka punktów umieszczonych w kluczowych punktach modelu człowieka, przy starannym poruszaniu, może dać przekonujące złudzenie ruchu osoby. Same punkty nie wyglądają jak osoba, informują natomiast obserwatora o jej obecności. Wiadomo również, że ruchome obiekty mogą być odtwarzane za pomocą mniejszej liczby szczegółów, niż to jest potrzebne do reprezentowania obiektów statycznych, ponieważ obserwator ma znacznie większe trudności w wyławianiu szczegółów, jeżeli obiekt jest w ruchu. Na przykład telewidzowie są często zaskoczeni stwierdzając, jak źle i ziarniście wygląda jedna ramka telewizyjna.
Animacja
Animować to w dosłownym znaczeniu ożywiać. Chociaż często myśli się o animacji jako synonimie ruchu, pojęcie to obejmuje wszystkie zmiany, które dają efekt wizualny. Obejmuje więc ono zmiany pozycji w czasie (dynamika ruchu), kształtu, barwy, przezroczystości, struktury i tekstury obiektu (dynamika uaktualniania) i zmiany oświetlenia, położenia kamery, jej orientacji i ustawienia ostrości, a nawet zmiany metody renderingu. Animacja jest używana powszechnie w przemyśle rozrywkowym, a także w edukacji, zastosowaniach przemysłowych, np. sterowanie systemami, i w hełmach z monitorami, symulatorach lotu i w badaniach naukowych. Naukowe zastosowania grafiki komputerowej, a zwłaszcza zaś animacji są określane jako wizualizacja naukowa. Jednak wizualizacja to coś więcej niż tylko zastosowanie grafiki w nauce i inżynierii; obejmuje również takie dziedziny jak przetwarzanie sygnałów, geometria obliczeniowa i teoria baz danych. Często animacje w wizualizacji naukowej są generowane na podstawie symulacji zjawisk fizycznych. Wynikami symulacji mogą być ogromne zbiory danych 2D i 3D (na przykład w przypadku symulacji przepływu cieczy); te dane są zamieniane na obrazy, które potem tworzą animację. Symulacja może jednak generować położenia i miejsca obiektów fizycznych, które muszą być potem poddane jakiegoś rodzaju renderingowi w celu utworzenia animacji. Tak jest na przykład w symulacjach chemicznych, gdzie położenie i orientacja różnych atomów w reakcji mogą być generowane za pomocą symulacji, ale animacja może pokazać widoki składające się z kul i odcinków każdej cząsteczki albo może pokazać nakładające się gładko pocieniowane kule reprezentujące poszczególne atomy. W niektórych przypadkach program symulacji może zawierać w sobie język animacji i procesy symulacji oraz animacji mogą przebiegać równocześnie.
(…)
… ekstremalnych albo charakterystycznych pozycjach; z ramek tych można wywnioskować o pośrednich położeniach. Następnie są wstawiane ramki pośrednie i jest tworzony próbny film. Ramki z tego próbnego filmu są przenoszone na klisze (arkusze filmu na podłożu acetylocelulozowym) albo na zasadzie ręcznego kopiowania tuszem, albo w wyniku fotokopiowania bezpośrednio na te klisze. Z kolei są one kolorowane…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)