MONARCHOMACHOWIE
doktryna inspirowana kalwinizmem, skrajnie antykrólewska, główną tezą jest prawo do obalenia tyrana i tyranobójstwa; przedstawicielem umiarkowanym jest Francois Hotman, porównywał (Franco-Gallia 1573 r.) ustrój średniowiecznej Francji (dziedziczne królestwo, lud mógł usuwać złych władców) z absolutyzmem, uzdrowienie widział w powrocie znaczenia Stanów Generalnych;
nurt radykalny: idea suwerenności ludu, wywiedziona historycznie z umowy z władcą, treścią jej było przekazanie władzy delegowanej, najważniejsze uprawnienia lud zatrzymał; ta umowa wiąże monarchę, za jej zerwanie może zostać ukarany; elementy antyindywidualizmu (pojęcie ludu jako tworu rozumnego), opór nie może być dziełem osoby prywatnej, ew. urzędnik jako przedstawiciel ludu; on też powinien kontrolować monarchę (teza jest proarystokratyczna); ludzie są jednak nierozumni, dali się zwieść i zapomnieć o swoich prawach, trzeba im przypominać o nich.
Monarchomachowie nazywani są inaczej tyranobójcami, królobójcami. Byli oni silnie związani z reformacją kalwińską. W absolutyzmie władzy widzieli przeszkodę na drodze do kariery i społecznego awansu. Najwybitniejszymi przedstawicielami byli F. Hotman, T. Beza, J. Boucher.
Podstawową ich tezą była idea suwerenności ludu. Jego zwierzchnictwo ma wsparcie w historii. Określił on stanowisko władcy w umowie, kiedy tworzył państwo. Umowa ta była pojmowana analogicznie do „przymierza” ludu z Bogiem, w której Bóg był gwarantem i stróżem. Król jest niższy od ludu, ale jest usytuowany ponad jednostką. Opór przeciwko władzy nie może być więc dziełem osoby prywatnej - prawo do niego ma dygnitarz, arystokrata jako reprezentant ludu. Monarchomachowie uważali, że w każdym państwie istnieje suwerenna władza, za której pogwałcenie królowi grozi śmierć
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)