Doktryny- zagadnienie Huig de Groot

Nasza ocena:

3
Pobrań: 84
Wyświetleń: 588
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
 Doktryny- zagadnienie Huig de Groot - strona 1  Doktryny- zagadnienie Huig de Groot - strona 2

Fragment notatki:

16. HUIG DE GROOT (Grocjusz): (1583 - 1645)
Dzieła: „Wolność mórz”, „O prawie wojny i pokoju”. Silny władca może zapewnić warunki do ekspansji handlowej i kolonialnej; prawo natury jest nakazem prawego rozumu, istniało by, nawet gdyby nie było Boga, bo nawet on nie może go zmienić, można je poznać przez badanie społecznej natury człowieka; najważniejszą cechą jest apetitus societatis, ma rozeznanie wartości społecznych, materialne zasady: 1) szanowanie własności 2) wynagradzanie szkód 3) dotrzymywanie umów 4) ponoszenie kary za przewinienie; rozciągał te zasady (korzystne dla burżuazji) na prawo międzynarodowe; wprowadza rozróżnienie wojen sprawiedliwych i niesprawiedliwych, humanizacja wojny, godził się z istnieniem niewolnictwa i protestował przeciw równouprawnieniu między narodami; nie wierzy w idealny ustrój, wybór należy do ludu, ale suwerenność jest pozbywalna, przyrównuje ją do własności, można więc wystąpić tylko w przypadku łamania warunków umowy; dokonał klasyfikacji praw podmiotowych (wolności, władza nad innymi, władza nad rzeczami);
Ojciec szkoły pr. natury; pr. nat. oddzielone od treści religijnych; związane z niezmiennymi cechami ludzkiej natury; bóg nie może go zmienić; źródłem pn jest badanie społecznej natury człowieka; bezpieczeństwo własności i handlu dla burżuazji a nie postulat władzy dla niej; Ustrój polityczny - nie ma idealnego; akceptował ideę suwerenności ludu, wybór ustroju należy do narodu; wolność ludzi i narodów może być przedmiotem obrotu; monarcha może zdobyć pełnię wł. przez podbój; lud może wystąpić przeciw wł. który łamie zastrzeżenia i warunki; pr. podmiotowe - przysługująca osobie kwalifikacja moralna, do zgodnego ze sprawiedliwością (pochodna prawa zwykłego) posiadania lub zdziałania czegoś;
Cechą prawa natury jest niezmienność, powszechność, racjonalizm i świecowo
Prawo natury u Grocjusza jest oddzielone od prawa bożego, jest związane z niezmiennymi cechami ludzkimi. Są one tak niezmienne, że nawet Bóg nie może sprawić by 2x2 nie było 4. Prawo natury jest wartością autonomiczną. Grocjusz uwalnia prawo natury od Pisma Św.
Grocjusz studiuje naturę ludzka (natura cielesna i rozumu)
1) nat. cielesna - instynkt samozachowawczy (każdy człowiek chce żyć)
2) nat. rozumu - wskazuje człowiekowi jak żyć zgodnie z instynktem samozachowawczym.
Grocjusz zestawia ze sobą nat. indywidualna i społeczną. Był przekonany, że jednostki muszą żyć w społeczeństwie.
Człowiek jest podmiotem i przedmiotem prawa natury, a konkretnie jego rozum. Człowiek je tworzy i zarówno temu prawu podlega.
Grocjusz wskazuje, że prawo natury funkcjonuje za pomocą 2 sposobów:

(…)

… warunków umowy, nawet gdyby żałowało, że zrzekło się suwerenności. Gorcjusz sympatyzował z władzą absolutną.
Zasady prawa natury według Grocjusza. Wśród fundamentalnych zasad prawa natury Grocjusz wymieniał:
1) obowiązek nienaruszania cudzej własności (podział na „moje” i „twoje”),
2) obowiązek wynagradzania szkód, obowiązek dotrzymywania umów (pacta sunt servanda), ponieważ brak tej zasady uniemożliwiłby…
…. naturalne
2) pr. pozytywne:
3) boskie,
4) ludzkie.
Hugo Grocjusz o prawie. Grocjusz był pierwszym prawnikiem, który dokonał klasyfikacji praw podmiotowych. Prawa dzielił na:
1) te, które dają władzę w stosunku do siebie (tzw. wolność),
2) te, które są władzą w stosunku do innych ludzi,
3) te, które sprowadzają się do władztwa nad rzeczami.
Wg Grocjusza prawo stanowione powinno być zgodne z prawem natury…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz