Dewiacje społeczne, patologie - referat

Nasza ocena:

5
Pobrań: 1113
Wyświetleń: 7084
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Dewiacje społeczne, patologie - referat - strona 1 Dewiacje społeczne, patologie - referat - strona 2 Dewiacje społeczne, patologie - referat - strona 3

Fragment notatki:

Dokument ma 6 stron i porusza takie zagadnienia jak: patologie, zachowanie dewiacyjne, Becker, dewiant, dewiacja, percepcja społeczna, zachowanie konformistyczne, dewiacja czysta, dewiacja ukryta, grupy społeczne, etykiety, sfery normatywne, przykład, kradzież, stereotypy dewiacyjne, odrzucenie, choroby psychiczne, David Rosenhan, degradacja społeczna, izolacja, zdolność autoregulacji, alkoholizm, degradacja osobowości, alkohol, uzależnienie, rodzina główną ofiara przemocy, zaburzenie osobowości, środki psychotropowe, zespół abstynencyjny, narkotyki, lęk, nerwica natręctw, obsesje, kompulsje, zachowania rytualne, nerwica histeryczna, stan dysocjacji, somnambulizm, lunatyzm, amnezje, osobowość wielokrotna, nerwica depresyjna, hipochondria, psychoza, schizofrenia, leki psychotropowe, próby samobójcze, terapia grupowa.

Dewiacje społeczne. Patalogie.
Chcąc podjąć rozważania na temat dewiacji, należy najpierw wyjaśnić, czym jest. Zdaniem Beckera w dotychczasowych rozważaniach nad pojęciem dewiacji przyjmowano założenie, że zachowanie dewiacyjne stanowi naruszenie jakiegoś zbioru reguł, zasad oraz kto te reguły naruszył. Becker był zdania, że sam czyn nie jest dewiacyjny, lecz staje się taki dopiero wówczas , gdy zostanie tak określony w rezultacie reakcji społecznej. Dewiantem zaś jest ten, komu społeczna widownia przyczepiła dewiacyjną etykietkę, naznaczając go piętnem odmieńców. Dewiacja często nie jest wyłącznie cechą danego zachowania, lecz również jest funkcją charakteru, siły i zakresu reakcji społecznej. Pewne zachowania są tolerowane w jednych kulturach,natomiast silnie potępiane w innych. Bywa też tak, że to samo zachowanie jest w tej samej kulturze raz dozwolone, a raz zakazane. Takim przykładem jest zdawałoby się jednoznaczny czyn, jak zabicie człowieka, może być również w pewnych wypadkach tolerowany bardzo różnie. Jest on "negocjowalny". Przykład drugi: aborcja -w niektórych krajach jest dozwolona, jest po prostu zabiegiem medycznym (np. usunięcie migdałków). Natomiast w krajach, gdzie jest ona zakazana, czyn ten jest traktowany jako swoista forma pozbawienia życia człowieka.
H. S. Becker rozpatrywał dewiacyjność w dwóch płaszczyznach: w stosunku do reguł (postępowanie zgodne lub sprzeczne z regułami) oraz percepcji społecznej (zachowanie postrzegane lub nie postrzegane jako dewiacyjne). Zachowanie zgodne z regułami i nie postrzegane jako dewiacyjne nosi miano zachowania konformistycznego. W dewiacji ukrytej zachowanie łamie reguły postępowania, lecz społeczeństwo nie jest tego świadome i nadal traktuje je jako konformistyczne. Znajduje się tu też dewiacja czysta, czyli zachowanie, które stanowi naruszenie reguł i jest tak odbierane przez społeczną widownię.
Współczesne grupy społeczne są wysoce zróżnicowane -społecznie, etnicznie, zawodowo i kulturowo. Zdaniem Beckera: "Ludzie zazwyczaj wymuszają na innych swoje reguły postępowania, stosując je w mniejszym lub większym stopniu wbrew woli i zgodzie tych innych", np. dorośli wymuszają swe zasady na dzieciach, mężczyźni na kobietach. Sądził, że każdej sekwencji procesu dewiacji odpowiadają inne "przyczyny". W każdej ważne są odmienne czynniki, np. określone czynniki mają wpływać na to, że młody człowiek zaczyna kraść drobne kwoty lub przedmioty małej wartości. Może to być forma zabawy, chęć zrobienia rodzicom na złość. "Nie ma powodu zakładać, że skłonność do popełnienia czynu dewiacyjnego odczuwali tylko ci, którzy go w końcu popełnili. Ludzie, przynajmniej w swych marzeniach s

(…)

… na schizofrenię. Otóż w wyniku zaburzeń zamordował on swojego ojca, a zwłoki wystawił w reklamówkach na balkon. Podczas odbywanej praktyki w tym szpitalu rozmawiałam z osobami chorymi, między innymi na depresję. Zauważyłam, że nie chcą one zbytnio mówić o sobie. Rozpoczynając rozmowę z takimi osobami należy wiedzieć w jaki sposób ją przeprowadzić. Trzeba nie tylko umieć odpowiednio zadać pytanie, ważna…
… kroczkami, unikać narzucania konkretnych rozwiązań; chory sam musi dać coś z siebie; należy go wspierać w jego zmaganiach z problemami, musi on bowiem odczuć, że to właśnie dzięki swemu wysiłkowi doszedł do czegoś, zachęcać do regularnego trybu życia, unikać uzależnienia przez poczucie winy, nie można pozwolić odczuć choremu, że ponosi za coś winę, szanować i wzmacniać dorosłość, parafrazować, W przypadku…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz