Definicje prawa wyznaniowego i prawa kanonicznego

Definicje prawa wyznaniowego i prawa kanonicznego. Prawo kanoniczne - źródłem prawa kanonicznego jest kościół, prawo kanoniczne jest to prawo wewnętrzne kościoła katolickiego;
Prawo wyznaniowe - źródłem prawa wyznaniowego jest Państwo, zespół norm wydanych przez Państwo na ścieżce legislacyjnej właściwej dla tworzenia prawa w państwie;
Prawo wyznaniowe to zespół norm wydanych przez Państwo regulujących zjawisko religijności w Państwie.
Prawo wyznaniowe to cześć państwowego systemu prawnego, która reguluje prawa i obowiązki jednostki ze względu na wyznanie oraz określa zasady tworzenia i ramy działania kościołów i związków wyznaniowych. Rys historyczny:
Konstytucja z 1952 roku mówiła, ze każdy obywatel ma prawo do wolności religii i sumienia, ale nie było to skonkretyzowane w aktach normatywnych.
17 maja 1989 roku wydano pakiet trzech ustaw: Ustawa o gwarancjach sumienia i wyznania w RP.
Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego.
Ustawa o ubezpieczeniu społecznym osób duchownych. 2 kwietnia 1997 roku zmiana konstytucji - zawierającej przepisy dot. prawa wyznaniowego
1998 roku podpisanie konkordatu
15 listopad 1998 roku - nowelizacja KRO, Ustawy o aktach stanu cywilnego - dzień w którym zamknął się spójny system regulacji wyznaniowych
Podręcznik:
Krókowski Źródła prawa wyznaniowego:
Brak kodeksu - nie możliwe jest istnienie takiego zbioru ponieważ prawo wyznaniowe ma charakter interdyscyplinarny (Konstytucja, konkordat, ustawy dot. poszczególnych kościołów i związków wyznaniowych oraz wybiórczo z KRO, ustawy o aktach stanu cywilnego)
PRAWO WYZNANIOWE
PRAWO KANONICZNE
PRAWO KONKORDATOWE
... zobacz całą notatkę