Przykładowy temat pracy magisterskiej: Kreacja bohatera w serii „Portrety”…(Justyna) Monografia serii z Wiewiórką (Monika) ...inny...
jak są kreowani bohaterowie; jak podzielić bohaterów; opisać postaci i ich autorów…
tekst i ilustracje (synergia artystyczna), wspomaganie tekstu ilustracją…
przemyśleć temat swojej pracy magisterskiej, przeczytać niektóre pozycje, zapoznać się z bibliografią, słowniki, encyklopedie,
przygotować wcześniej podane artykuły,
15 listopada zostaną przydzielone referaty seminaryjne.
DEFINICJE: Literatura to wszystkie "sensowne twory słowne" (jak to ujęła Stefania Skwarczyńska), czyli dzieła artystyczne, tj. literatura piękna, oraz teksty użytkowe, tj. literatura stosowana, zachowane w formie pisanej lub w przekazie ustnym.
Literaturę piękną dzieli się zwykle na trzy rodzaje literackie według tradycji, uzupełnianej później, Poetyki Arystotelesa: epikę (zarówno w poezji, jak i w prozie), lirykę i dramat. Do gatunków epickich zaliczamy: opowiadanie, nowelę, bajkę, balladę, powieść, legendę, baśń. Do gatunków lirycznych zaliczamy: satyrę, hymn, odę, pieśń, sonet, fraszkę, elegię, tren. Do gatunków dramatycznych zaliczamy: tragedię, komedię, dramat właściwy.
Stosuje się też podział na epoki (jak barok, renesans, romantyzm) i style literackie, co nie zawsze się sprawdza w przypadku literatury niezachodniej.
Literackość zespół cech wyróżniających z piśmiennictwa literaturę piękną jako sztukę słowa, realizującą funkcję poetycką języka w odróżnieniu od innych funkcji (poznawczej, ekspresywnej, perswazyjnej etc.). Kategoria literackości została sformułowana po raz pierwszy przez rosyjską szkołę formalną i w przekonaniu jej przedstawicieli miała być głównym przedmiotem badań literaturoznawczych.
W ujęciu formalistów na literackość składa się budowa każdego utworu literackiego, począwszy od warstwy fonetycznej (aliteracja, rym), przez morfologię (tropy gramatyczne i leksykalne), składnię (figury stylistyczne) aż do kompozycji.
Roman Jakobson w 1921 roku o literackości pisał w ten sposób: "Przedmiotem nauki o literaturze nie jest literatura, lecz literackość, to jest to, co czyni dany utwór dziełem literackim. Tymczasem historycy literatury na ogół zachowywali się dotychczas jak policja, która chcąc aresztować określoną osobę, na wszelki wypadek zagarnia wszystkich i wszystko, co znalazło się w mieszkaniu, a także przypadkowych przechodniów z ulicy. Podobnie historycy literatury korzystali ze wszystkiego, co wpadło im pod rękę - a więc z obyczajów, psychologii, polityki, filozofii. Zamiast nauki o literaturze powstawał w ten sposób konglomerat domorosłych dyscyplin.".
(…)
… ze wszystkiego, co wpadło im pod rękę - a więc z obyczajów, psychologii, polityki, filozofii. Zamiast nauki o literaturze powstawał w ten sposób konglomerat domorosłych dyscyplin.".
Jeden z reprezentantów tego nurtu badań literackich, Jurij Tynianow, rozwinął pojęcie literackości, uznając, że jest to wypadkowa języka, tradycji literackiej oraz sytuacji historycznej. Wyznacznikiem literatury jest jego językowa…
… na tym, że odpowiada on na estetyczne oczekiwania odbiorców.
Tak rozumiane dzieło literackie ma szczególny charakter. Jest odmienne od dzieła naukowego lub utworu użytkowego. Teksty spoza literatury pięknej, spełniające głownie cele użytkowe, składają się na literaturę stosowaną. Literatura piękna i literatura stosowana składają się na całość literatury.
Tekst
tekst w teorii literatury - stanowiąca zamkniętą całość…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)