To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Definicja prawa prywatnego międzynarodowego - ujęcie szerokie: Międzynarodowe prawo prywatne stanowi zespół wszelkiego rodzaju norm, odnoszących się do stosunków prawnych z elementem obcym:
normy kolizyjne;
normy jednolite - charakter prawny międzynarodowy, przy czym regulują także prawa i obowiązki stron; polegają na tym, że państwa przyjmują w drodze porozumienia międzynarodowego takie samo prawo merytoryczne, w związku z czym normy jednolite stanowią rozwiązanie konkurencyjne dla norm kolizyjnych; wśród metod wprowadzania norm jednolitych na czoło wysuwają się: konwencje np. Konwencja Wiedeńska o sprzedaży międzynarodowej; ustawy wzorcowe - brak ratyfikacji czy przystąpienia; stanowią propozycję albo dyrektywę co do stanowienia krajowych norm prawnych; akty prawne organizacji o charakterze ponadnarodowym - państwo przekazuje swoje suwerenne postanowienia na rzecz danej organizacji np. Wspólnoty Europejskie (ale już nie ONZ); te akty to przede wszystkim rozporządzenia (dyrektywy nie wchodzą tu w grę); dotyczą przede wszystkim międzynarodowego przewozu lądowego, morskiego i powietrznego, ochrony własności przemysłowej, ochrony dzieł literackich i artystycznych, weksli i czeków. prawo obcych - normy określające czy w danym państwie cudzoziemcy mają być traktowani na równi z obywatelami własnego państwa, a jeżeli nie to jakim podlegają ograniczeniom; nie są to zatem normy kolizyjne, bo nie rozstrzygają o tym jaki system prawny (jakiego państwa) należy stosować, lecz wyjaśniają, jakie są granice zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych cudzoziemców oraz przyznanych im praw podmiotowych - zasadą jest równorzędność: tak, jak obywatele tego państwa, albo tak, jak nasi obywatele na terenie tego państwa obcego, z którego pochodzi cudzoziemiec (zasada wzajemności) - dotyczy to także norm procesowych np.: w Polsce ustawa o nabywaniu nieruchomości na terytorium Polski przez cudzoziemców (tzw. kaucja aktoryczna przy wszczęciu postępowania przez cudzoziemca).
normy merytoryczne z elementem obcym - polegają one np. na tym, że jeżeli w relacji prawnej posiada udział cudzoziemiec to taka norma określa jego prawa i obowiązki, jest to zatem norma merytoryczna.
prawo procesowe międzynarodowe - cz. III K.p.c.; prawo to odpowiada na pytanie, którego państwa sąd ma rozstrzygnąć dany problem (kwestia jurysdykcji); prawo procesowe jest tu ściśle powiązane z prawem kolizyjnym - prawo merytoryczne będzie stosowane wg zasady: prawo państwa sądu ( lex fori ); tu rozstrzygane są kwestie: uznawania i wykonywania zagranicznych orzeczeń (sądowych, arbitrażowych), kwestia prawa cudzoziemca w procesie, międzynarodowa pomoc prawna (współpraca sądów, przesłuchiwanie świadków).
prawo publiczne międzynarodowe - reguły prawa międzynarodowego prywatnego są konsekwencją norm prawa międzynarodowego publicznego i są z nimi ściśle powiązane; istnieją tu wszakże znaczne różnice co do konstrukcji norm prawa, źródeł prawa, adresata.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)