Teoria Gier
Teoria gier nie zajmuje się badaniem przyczyn lub genezy sprzeczności interesów podmiotów polityki. Na jej gruncie nie można odpowiedzieć na klasyczne dla politologii pytania: Dlaczego uczestnicy mają określone interesy? Czy są skłonni do redefinicji czy reinterpretacji interesów? Co się stanie w przypadku zmiany interpretacji celów uczestnika lub sformułowania nowych celów? Dlaczego skala preferencji celów jest w przypadku każdego z uczestników gry inna? W teorii gier w odpowiedzi na powyższe pytania przyjmuje się za dane: istnieją uczestnicy stosunków politycznych, którzy mają różne interesy, a to musi zrodzić grę.
Tym samym, teoria gier nie jest ogólną teorią polityki, ponieważ nie uwzględnia społecznego podłoża interesów politycznych, ich sprzeczności, a także ich ewolucji historycznej. Jednak, z drugiej strony, teoria gier stwarza pojemną formułę matematyczną, a skuteczność jest zastosowana.
Założenia teorii gier są w literaturze przedmiotu formułowane w różny sposób. Jest to ważny problem, zastosowanie bowiem teorii w pełnym zakresie wymaga prawidłowej formalizacji konfliktu, a więc spełnienia podstawowych wymagań stawianych w matematycznej części teorii. Najważniejsze założenia teorii gier są następujące:
Uczestnicy - aby sytuacja miała charakter gry, uczestniczyć w niej winny co najmniej dwie strony pozostający ze sobą w jakichś interakcjach, np. dwie partie polityczne lub dwa państwa.
Interesy - uczestnicy winni mieć obiektywnie istniejące interesy polityczne i dobrze znać zarówno interesy własne, jak i interesy drugiej strony.
Sprzeczność interesów - w teorii gier zakłada się istnienie obiektywnej lub tylko subiektywnej (świadomościowej) sprzeczności interesów, przy czym teoria ta w ogóle nie interesuje się tym, co do owej sprzeczności doprowadziło.
Strategie - uczestniczy winni znać zarówno swoje strategie działania, które mogą wykorzystać, jak i strategie innych uczestników. Przez strategię rozumie się plan działania, wybrany przez gracza. Na ogół przyjmuje się istnienie dwu podstawowych strategii pokojowej i wojennej.
Wyniki - starcie różnych interesów stron, uzewnętrzniające się w przyjmowaniu strategii, powoduje powstanie wyników gry na przecięciu strategii. Strony wiedzą o tym, że w macierzy gry zapisane są wyniki starcia wszystkich strategii. To pozwala im na dokonanie racjonalnych wyborów i optymalizowanie decyzji, ponieważ wynik stanowi miarę wartości, jaką uczestnik przypisuje stanowi gry. Wie zatem, co według jego hierarchii preferencji jest najbardziej wartościowe, a co mniej. Wie również, jakie są hierarchie preferencji innych i do czego będą oni dążyć.
Działania - działania stron wspólnie określają wyniki. W klasycznej wersji teorii gier zakłada, że działania te są podejmowane równocześnie. Obecnie najczęściej analizowane są gry sekwencyjne, których uczestnicy decydują po kolei, a więc znając poprzedni ruch partnera.
(…)
…. Możliwe są trzy podstawowe postacie gry: normalna, ekstensywna i funkcji charakterystycznej.
Gra w postaci normalnej ma charakter strategiczny oraz jednorazowy. Jest przedstawiana w postaci macierzy gry i składa się ze zbioru graczy, zbioru strategii czystych (po jednym dla każdego uczestnika) oraz zbioru wyników , gdzie każdy wynik jest funkcją wykorzystania dwóch strategii (jednej przez gracza A i drugiej…
….
Teoria gier z samej definicji nie dotyczy sytuacji, w których jako siła polityczna dąży do całkowitego wyeliminowania przeciwników politycznych, a nawet do ich fizycznego zniszczenia. Sytuacje takie będą rozpatrywane w ramach psychologicznej teorii decyzji politycznych.
Według J. Harsenaya, laureata Nagrody Nobla w 1994 r. „teoria gier pozwala zrozumieć co to znaczy działać inteligentnie i opierać…
… są racjonalni w sensie kooperacyjnym, to w grze przedstawionej w macierzy 3 wybiorą: A strategię a2, B strategię b2, a C z pewnością dokona wyboru macierzy drugiej. Tak wybór pozwoli wszystkim na uzyskanie wyniku satysfakcjonującego.
Gra w postaci ekstensywnej (rozwiniętej) jest przedstawiana jako proces historyczny (gra sekwencyjna) i dynamiczny, ale znacznie bardziej zawiły. Konflikt jest wtedy prezentowany…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)