To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
CZYN W PRAWIE KARNYM Przestępstwem może być tylko czyn człowieka. Czyn to zewnętrzne zachowanie się człowieka dotykające w sposób ujemny stosunków społecznych. Przestępstwo może być popełnione tylko przez człowieka jako osobę fizyczną - zbiorowość jako osoba prawna nie może popełnić przestępstwa. Czyn w znaczeniu naturalistycznym - kompleks zewnętrznych ruchów fizycznych. Czyn w znaczeniu prawnym - uwzględniona jest subiektywna strona czynu, podział na działanie i zaniechanie oraz inne formy, które nasuwały potrzeby prawa karnego. Obecnie mamy jednolitą koncepcję czynu, który jest rezultatem skomplikowanego procesu reakcji na bodźce zewnętrzne i wewnętrzne ( procesy życia psychicznego ) jest wyrazem osobowości kształtującej postępowanie. Zachowanie się człowieka tylko wtedy jest czynem, gdy stanowi rezultat decyzji woli, na którą składa się bogata motywacja. Z punktu widzenia społecznego każdy czyn ma jakąś wartość społeczną (dodatnią, ujemną ). Czyn przestępny to zawsze czyn o ujemnym ładunku treści społecznej ( szkodliwość ). Czyn to świadome zachowanie się człowieka, będące przejawem jego woli. Występują więc zachowania traktowane jako okoliczności „uchylające” czyn i czyn człowieka nie zachodzi : Przymus fizyczny absolutny, tzw. nieodporny (vis absoluta) znosi wolę człowieka - to nie tylko przymus na podstawie siły fizycznej - decyzja woli jest wyłączona Przymus względny (vis compulsiva) - oddziaływanie środkami fizycznymi lub psychicznymi na decyzję woli człowieka - może być osiągany przez groźbę lub może być wywierany przez przemoc fizyczną. Wola wymuszona jest jednak wolą, przymus psychiczny nie kasuje woli człowieka - decyzja woli osoby jest podjęta, ale ponieważ znajdowała się w bezpośrednim niebezpieczeństwie jej czyn może być rozpatrywany w ramach stanu wyższej konieczności. Zachowanie się mimowolne - wynikające z fizjologicznej lub psychicznej niemożności podjęcia lub realizacji decyzji woli albo też będące przypadkowym odruchem. Czyn to ruch lub zespół ruchów (działanie) lub powstrzymywanie się od działania (zachowanie), które posiadają określone znaczenie społeczne (stwarzają lub potęgują stan niebezpieczeństwa, wyrządzają uszczerbek) Czyn to działanie lub zaniechanie działania posiadające określone znaczenie społeczne, a także skutek (jak i dalsze następstwo) wywołany zachowaniem się sprawcy. Posiadanie nie jest wprost ani działaniem ani zaniechaniem (np. posiadanie broni). Czyn zabroniony to czyn człowieka, który w jakimś przepisie karnym został zabroniony, gdy zostały wypełnione warunki podmiotowe.
(…)
… dobro doznaje uszczerbku (życie, mienie, dobra idealne - zniewaga)
przestępstwa złożone - podwójny zamach na dobro lub mienie za pomocą gwałt, bezpośredniej przemocy na człowieku lub doprowadzenia go do nieprzytomności, groźby. Dualizm zamachu - na mienie i na osobę przestępstwa trwałe -sprawca wywołuje jakiś stan sprzeczny z prawem, może go przerwać ale tego nie czyni
przestępstwa jednorazowe z trwałym skutkiem - art. 206 KK bigamia (sąd unieważnia jedno z małżeństw)
przestępstwa o zbiorowo oznaczonym czynie - sprawca wielokrotnie powtarza dany czyn, dopiero wtedy ten czyn jest trwały (znęcanie się)
przestępstwa ciągłe - to dwa lub więcej czynów, z których każdy podlegałby odrębnej ocenie jako wyczerpujący znamiona przestępstwa, gdyby nie to, że zazębiają się ze sobą i tworzą całość
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)