To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
CZYN CIĄGŁY ( Art. 12 ) W zasadzie są problemy, gdzie zakwalifikować czyn ciągły, bo jest to jeden czyn ( a nie wiele czynów, co jest charakterystyczne dla zbiegu przestępstw ).
a) dwa lub więcej zachowań,
Te zachowania są pojmowane jako integralna, nierozerwalna całość. Jeśli kwalifikacja prawna jest uzależniona od wartości mienia będącego przedmiotem zamachu, rozmiary szkody wyrządzonej poszczególnymi zachowaniami podlegają zsumowaniu. Jeśli przestępstwo wieloczynowe- to nie stosujemy, bo powtarzalność pewnych czynności i tak została już uwzględniona w ustawowym opisie.
b) zachowania te muszą być podjęte w krótkich odstępach czasu,
Odstępy pomiędzy kolejnymi zachowaniami, a nie pierwszym i ostatnim
- A. Zoll- kilka lub kilkanaście dni,
- A. Wąsek- w grę wchodzą kilkutygodniowe przerwy w działaniu sprawcy,
- G. Rejman- kilka dni do tygodnia,
Problem, że odstępy czasu nie są same w sobie krótkie lub długie, lecz stają się takie względem jakiegoś niezbyt wyraźnie określonego układu odniesienia.
c) w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,
Ten sam, a nie taki sam zamiar. Sprawca z góry zakłada sobie, że popełni przestępstwa "na raty" albo co najmniej taką możliwość dopuszcza. Z góry- sprawca obejmuje zamiarem wszystkie zachowania składające się na czyn ciągły.
Znaczy to, że konstrukcja czynu ciągłego nie znajduje zastosowania do przestępstw nieumyślnych, natomiast może mieć zastosowanie do przestępstw kwalifikowanych przez objęte nieumyślnością następstwo.
Taka sytuacja będzie miała miejsce w przypadku dokonywania przez tego samego sprawcę przestępstwa nie jednorazowo, ale "na raty". Jeśli sprawca dokona z góry zamierzając przestępstwa "na raty" rozkładając według z góry powziętego planu przestępczą działalność na wiele zachowań, powiemy, że jego zachowanie ma charakter czynu ciągłego.
Przykład: sprzedawca samochodów podjął zamiar wyniesienie jednego z zalegających w magazynie pojazdów, ale "na raty", to powiemy, że jego zachowanie mimo, iż rozłożone w czasie na poszczególne fragmenty w krótkich odstępach czasu będzie czynem ciągłym, a więc jednym przestępstwem kradzieży.
Przykład: listonosz działa z zamiarem czytania korespondencji, którą roznosi, chcą wiedzieć, czy przynosi dobre czy złe nowiny. Jeśli przez pół roku czyta korespondencję dopuszcza się przestępstwa niedotrzymania tajemnicy korespondencji. Mamy do czynienia z konstrukcją czynu ciągłego. Co jeśli listonosz pierwszego dnia otworzył list i postanowił, że już więcej listów czytał nie będzie? Ale następnego dnia znów otwiera, znów złe informacje i znów postanawia więcej nie otwierać. Następnego dnia jednak znów ulega ciekawości. Jeśli nie mamy z góry powziętego zamiaru nie ma czynu ciągłego, jest wielość przestępstw.
(…)
… nie łączy się z ustawowym zaostrzeniem wymiaru kary. Znaczy to, że sąd skazując za szereg zachowań tego samego sprawcę za czyn ciągły, nie może wyjść poza granice ustawowego zagrożenia i wymierzyć karę przekraczającą górną granicę ustawowego zagrożenia.
Jeżeli zatem sprawca łapownictwa biernego przyjmuje łapówkę, ale płaconą "na raty", to jeśli sąd skazywałby będzie sprawcę, a następnie wymierzy mu karę…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)