Cyryl Jerozolimski - życiorys

Nasza ocena:

3
Pobrań: 126
Wyświetleń: 1001
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Cyryl Jerozolimski - życiorys - strona 1 Cyryl Jerozolimski - życiorys - strona 2 Cyryl Jerozolimski - życiorys - strona 3

Fragment notatki:

Cyryl Jerozolimski (+387) Cyryl urodził się prawdopodobnie w samej Jerozolimie około 315 roku. Tam otrzy­mał gruntowne wykształcenie, szczególnie w dziedzinie literatury. Jego metoda egzegetyczna zapewne pochodzi ze szkoły antiocheńskiej. Jako młody człowiek wybrał życie ascetyczne i został mnichem w okolicach Cezarei Palestyńskiej. Niektórzy, jak np. św. Hieronim, twierdzą, że w wieku dwudziestu lat Cyryl otrzymał święcenia diakonatu z rąk św. Makarego. Jest to jedynie hipoteza, natomiast historycznie potwierdzone jest, że Cyryl otrzymuje święcenia prezbiteratu w 345 roku z rąk Maksyma z Jerozolimy (złożonego zresztą później z urzędu za wierność ortodoksji). Trzy lata później, w 348 r. został wybrany biskupem Jerozolimy. Sakrę otrzymał z rak arianina, metropolity Cezarei, Akacjusza. Długo będą się za nim ciągnąć niesprawiedliwe zarzuty jakoby sprzyjał arianom. W też roku w czasie Wielkiego Postu i Wielkanocy, wygłosił sławne K atechezy, które uczyniły jego imię nieśmiertelnym.
W 351 roku pisze List do cesarza Konstancjusza. To pismo oficjalne, uroczyste i mające wartość szczegółowego raportu - pozwala nam poznać pisarza.
Pojawienie się jaśniejącego krzyża.
„ W tych właśnie dniach Zesłania Ducha Świętego [7 maja 351 roku] około go­dziny trzeciej, ogromny, świecący krzyż pojawił się nad Golgotą (Kalwarią), roz­ciągając się aż do Góry Oliwnej. Ukazał się on bardzo wyraźnie całej ludności miasta tak, że jedynie jedna lub dwie osoby go nie widziały. Nie znikł on nagle, jak można by przypuszczać, ale był widoczny przez wiele godzin, gasząc swą jasnością promienie słońca. Niewątpliwie byłby on zasłonięty i skryty przez pro­mienie słońca, gdyby nie jaśniał mocniej od słońca. Wszyscy mieszkańcy Jero­zolimy, zdjęci trwogą pomieszaną z radością, na widok tej wizji rzucili się do ko­ścioła. Skierowali się tam wszyscy, nie tylko chrześcijanie, ale i cudzoziemcy będący przejazdem w Jerozolimie, i poganie. Wszyscy dźwięcznym głosem wznosili dźwięczne hymny pochwalne ku Jezusowi Chrystusowi, naszemu Panu, Synowi Jedynemu, zrodzonemu z Boga, Sprawcy tych cudów”. W ten sposób nasz bohater na początku sprawowania urzędu biskupiego przeżywa wielką radość: w mieście stał się cud. Cyryl był fałszywie oskarżony o podstępne zdobycie urzędu biskupa. Argumenty wysuwane przez jego wrogów są różne: • zwolennik Ariusza, Akacjusz z Cezarei, ponoć proponował: „Drogi Cyrylu, zrzeknij się święceń biskupich, które otrzymałeś z rąk Maksyma. Ja ci ich udzielę ponownie i zostaniesz biskupem Jerozolimy, przyrzekam ci to na moją godność metropolity [zwierzchnika prowincji kościelnej] palestyńskiego” ; • te same źródła donoszą, że dwóch biskupów- konspiratorów, Akacjusz i Patrofil ze Scytopolis, spowodowało wygnanie Maksyma i umieszczenie Cyryla na jego urzędzie. Tym świadectwom zadał kłam Teodoret (+466) w swojej

(…)

…, wypowiadanych w ciągu ośmiu tygodni intensywnego, długiego przepowiadania. Na końcu piątego tygodnia wplata się tradycję (przesłanie) wyznania wiary. Na początku następnego tygodnia przystępuje się do jego ponownego złożenia (publicznego wypowiedzenia wyznania wiary). Teologia dotycząca Trójcy Świętej jest przedstawiona z podwójną troską, aby z jednej strony nie paść w sabelianizm (herezję, według której Osoby…
… będą się za nim ciągnąć niesprawiedliwe zarzuty jakoby sprzyjał arianom. W też roku w czasie Wielkiego Postu i Wielkanocy, wygłosił sławne Katechezy, które uczyniły jego imię nieśmiertelnym.
W 351 roku pisze List do cesarza Konstancjusza. To pismo oficjalne, uroczyste i mające wartość szczegółowego raportu - pozwala nam poznać pisarza.
Pojawienie się jaśniejącego krzyża.
„W tych właśnie dniach Zesłania Ducha Świętego [7…
… Kościoła, umiera w wieku siedemdziesięciu jeden lat.
Dwadzieścia cztery katechezy. Bez wątpienia Cyryl dużo mniej znaczyłby w historii, gdyby przez rok (347?) jako zwykły kapłan bądź już jako biskup (350?) nie głosił homilii skierowanych do ludu Jerozolimy. Zostały one zebrane w dzieło zatytułowane po prostu: Katechezy. Oto kilka uwag dotyczą­cych tekstów homilii - tak ważnych, pouczających i charakterystycznych.
Plan dzieła. Całe opracowanie jest ułożone według planu: • katecheza wstępna: wprowadzenie dla katechumenów; • osiemnaście katechez chrzcielnych: pięć pierwszych to nauki moralne; trzynaście pozostałych stanowi wyjaśnienie prawd wiary według formuły obowiązującej w Kościele Jerozolimskim. Katechezy: Wstępna, 18 przedchrzcielnych (wygłoszone i spisane w 348 - prawdopodobnie bezposrednio), 5 mistagogicznych (spisane chyba już po śmierci Cyryla, bądź przygotowane przez niego w formie pisanej i później wydane):
Katecheza wstępna 1. Uwagi wstępne dla kandydatów do chrztu 2. O pokucie i odpuszczeniu grzechów 3. O chrzcie 4. Główne prawdy wiary 5. O wierze i symbolu 6. „Wierzę w jednego Boga” 7. O Ojcu 8. Wszechmogący 9. W Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych 10…
…), zapisywanych na żywo - jeśli można tak powiedzieć - przez stenografów? Odbiorcy nauki Cyryla to wyłącznie ludzie dorośli - mężczyźni i kobiety, małżonkowie i przedstawiciele stanu wolnego. Jedni wywodzą się z pogaństwa, inni z judaizmu, niektórzy z nich są mniej lub bardziej zarażeni herezją: arianizmem, manicheizmem, doktrynami heterodoksyjnymi. To zróżnicowane audytorium, które pokornie pragnie przygotować…
…. On przemówił przez proroków”.
• dzieło Cyryla to cenny przewodnik w odniesieniu do trzech sakramentów inicjacji chrześcijańskiej. Oto zarys wykładu: stajemy się chrześcijanami przez chrzest, który otrzymujemy tylko raz. Chrzest uwalnia nas od grzechu i usuwa szatana. Ci, którzy wchodzą do wody chrzcielnej, wychodzą z niej odnowieni - stąd okrzyk neofitów: „Oto zmartwychwstaliśmy, choć nie byliśmy ukrzyżowani”. Potwierdzeniem tego jest krzyżmo święte, które dopełnia „uzbrojenie” chrześcijańskiego żołnierza. Co się tyczy Eucharystii, jest ona ukoronowaniem inicjacji chrześcijańskiej. Stąd stwierdzenie: „Oto staliście się christophores” [nosicielami Chrystusa). Optymistyczny wniosek: ubrawszy suknię niewinności, neofita nie powinien więcej grzeszyć. Niestety, Cyryl podkreśla, iż „wola może osłabnąć”. Chodzi…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz