To tylko jedna z 11 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
CHRONOLOGIA EGIPTU
Obowiązujący system periodyzacji dziejów Egiptu:
- Herodot z Halikarnasu (ok. 485 - 425 p.n.e.) → podróż po Egipcie; opis w II księdze „Historii” pt. „Euterpe”
- Manethon (kapłan z Sebennytos; III w. p.n.e.) opisał po grecku dla Ptolemeusza II dzieje starożytnego Egiptu, opierając się na źródłach rodzimych (gł. listach władców) uszeregował dzieje monarchów w 30 dynastii;
jego praca nie zachowała się, ale wiadomości o niej i o tym, co zawierała przetrwały w pracy historiografa żydowskiego Józefa Flawiusza (37 - 95 r. n.e.) oraz pisarzy chrześcijańskich: Juliusza Afrykańskiego (ok. 220 r. n.e.) i Euzebiusza (ok. 265 - 340 r. n.e.)
historia starożytnego Egiptu obejmuje okres trwający ponad 3000 lat.
Okres Predynastyczny (ok. 4500 - 2950 p.n.e.) związany jest z rozwojem na terenach Egiptu tzw. kultury Nagada I i II. Nazwa pochodzi od miejscowości Nagada, gdzie prowadzono wykopaliska archeologiczne. Znaleziono tam m.in. naczynia kamienne oraz ceramiczne. OKRES PRZEDDYNASTYCZNY
przed dojściem do władzy I dynastii Egipt był podzielony na dwa niezależne królestwa: płn. ze stolicą w Buto (obejmowało deltę i tereny na południe do współczesnej wioski Atfih); opiekunką była bogini Wa'dżet
płd. ze stolicą w (gr. ) Hierakonpolis (obszar pomiędzy Atfih a Silsila, czyli dzisiejszy Środkowy i część Górnego Egiptu); opiekunką była bogini Nechbet
władcy tego okresu określani są mianem „sług Horusa” lub „towarzyszy Horusa”
imiona dwóch władców: Ka' i Skorpion (Skorpion dążył do zjednoczenia królestw)
Okres Arc haiczny (ok. 2950 -2686 p.n.e.) to czasy panowania I i II dynastii. OKRES TYNICKI
dynastia I
roczniki królewskie z Turynu i Abydos podają, że pierwszym władcą zjednoczonego królestwa był król imieniem Meni (identyfikowany przez Herodota z Menem, a przez Manethona z Menesem); określa się, że Menes był Narmerem
Pierwszy król I dynastii - Narmer (Menes) dokonał zjednoczenia Dolnego i Górnego Egiptu Paleta Narmera - znaleziona w Hierakonpolis (obecnie w Muzeum Egipskim w Kairze). Na jednej stronie Narmer w koronie Górnego Egiptu zamierza uderzyć buławą w głowę rzuconego na kolana nieprzyjaciela, na drugiej - król w koronie Dolnego Egiptu idzie w procesji, a chorążowie niosą godła 4 nomów.
Menes wybudował Memfis („białe mury”), które stało się stolicą
Manethon podaje, że władcy rezydowali w Tis (miejscowość położona niedaleko Abydos w Górnym Egipcie) - stąd nazwa dynastie tynickie
`Aha' przesunął granice Egiptu do 1. katarakty, prowadził ożywioną działalność wojenną przeciwko Libijczykom i Nubijczykom
Dżer - w połowie panowania podbił Seczet, czyli płw. Synaj;
(…)
… Egiptu. Najwięszy rozkwit to czasy XVIII dynastii, kiedy to stolicą kraju znów stały się Teby. Do największych dzieł architektonicznych tego okresu należą m.in. świątynia Hatszepsut w Deir el-Bahari, zespoły świątynne w Karnaku i Luksorze, świątynia skalna w Abu Simbel wybudowana przez Ramzesa II. Faraonowie zaczęli wykuwać grobowce skalne ozdabiane licznymi malowidłami ściennymi i reliefami - powstała…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)