To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Metody chromatograficzne Metody chromatograficzne wykorzystuje się zarówno do oznaczeń jakościowych, jak i ilościowych poszczególnych sacharydów. Do najczęściej stosowanych technik należą: Chromatografia cienkowarstwowa lub bibułowa (TLC) – pozwala na zidentyfikowanie pentoz, heksoz i disacharydów w mieszaninie cukrów. Identyfikację przeprowadza się przez porównanie współczynników Rf (ang. retention factor - wskaźnik opóźnienia, wskaźnik retencji) oraz na podstawie charakterystycznych dla poszczególnych sacharydów reakcji barwnych z odpowiednimi odczynnikami (np. roztwór kwasu siarkowego w metanolu). Jako fazę stacjonarną stosuje się najczęściej żel krzemionkowy (Silica gel), tlenek glinu (Alumina), ziemię okrzemkową oraz krzemian magnezu (Florisil). Chromatografia kolumnowa (LC) – przede wzystkim do wstępnego oczyszczenia próbki, niemiej odpowiednio dobrane warunki rozdziału pozwalają dokonać nie tylko analizy jakościowej, ale także oznaczyć je ilościowo za pomocą omówionych metod, np. metod chemicznych, fizykochemicznych czy enzymatycznych. Rozdzielenia chromatograficzne prowadzi się zarówno na złożach jonowymiennych (kationowymiennych i anionowymiennych), fazach cyklodekstrynowych (możliwość rozróżnienia enancjomerów), związanych fazach aminowych, impregnowanych in situ aminami żelach krzemionkowych, niepolarnych fazach C18, czy na grafityzowanym węglu. Chromatografia gazowa (GC) – sacharydy są nielotne, stąd aby można było analizować je metodą chromatografii gazowej, muszą zostać przekształcone w bardziej lotne pochodne, np. trimetylosililowe. Po rozdziale na odpowiednio dobranej kolumnie chromatograficznej identyfikacji sacharydów dokonuje się na podstawie porównania czasów retencji analizowanych związków z czasami retencji wzorców, natomiast ich ilość określa się na podstawie powierzchni pików chromatograficznych. I tak np. do oznaczenia glukozy i galaktozy w chlebie wykorzystano kolumnę zawierającą zmodyfikowaną fazę stacjonarną 3% SP-2330 na złożu 100/120 mesh Supelcoport, analizę prowadzono w temp. 215°C, a do detekcji posłużył detektor FID. Innym przykładem jest analiza zawartości glukozy, fruktozy, sacharozy i maltozy w miodzie, którą wykonano na kolumnie wypełnionej złożem 100/200 mesh Diatomite CQ zmodyfikowanym 10% E-20; program temperaturowy 100-230°C, detektor FID. Wysokosprawna chromatografia cieczowa (HPLC) – w analizie sacharydów najczęściej stosowanym detektorem jest detektor refraktometryczny (RID). Identyfikację sacharydów, jak i ich analizę ilościową, wykonuje się analogicznie jak podano wyżej. Przykładem zastosowania tej techniki jest oznaczanie glukozy, sacharozy i rafinozy
(…)
… detektorem jest detektor refraktometryczny (RID). Identyfikację
sacharydów, jak i ich analizę ilościową, wykonuje się analogicznie jak podano wyżej.
Przykładem zastosowania tej techniki jest oznaczanie glukozy, sacharozy i rafinozy
w jogurcie, podczas którego do ekstrakcji analitów użyto 70% etanolu, a rozdział
uzyskanego ekstraktu przeprowadzono z wykorzystaniem fazy stacjonarnej SpherisorbNH2, fazę…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)