Czynniki socjologiczne i psychologiczne, typowe w takim środowisku dla alpinistów: - izolacja uczestników wypraw alpinistycznych od środowiska w którym naturalnie przebywają - przebywanie w odmiennej kulturze i tradycjach, odmienny język - swoista atmosfera w zespole wyprawowym: osobowość poszczególnych jego uczestników, motywacja do wspinaczki. Soroche - nazwa choroby wysokogórskiej w Peru. Choroba wysokogórska (wysokościowa) występuje u około: - 25% osób na wysokości powyżej 2500 m n.p.m - 75% osób na wysokości 4500 m n.p.m i wyżej Trwa około 1-3 dni i więcej; dotyka częściej kobiet. Z chorobą wysokościową związanych jest szereg dolegliwości i objawów na które składają się: ból głowy, bezsenność, apatia, utrata koordynacji, opuchlizna wokół oczu i twarzy, kaszel, skrócenia oddechu, uczucie nacisku na piersi, nieregularny oddech, utrata apetytu. Ostra choroba górska (i jej objawy) trwa krótko, od kilku do kilkunastu dni. Charakteryzuje się: spadkiem siły fizycznej, nagłym wzrostem męczliwości, niechęcią do wysiłków fizycznych, umysłowych. Objawom towarzyszą bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, zaburzenia oddechu, krwawienie z nosa. Przewlekła choroba górska , została odkryta przez Monge`a w roku 1925. Polega na niemożliwości aklimatyzacji do wysokości powyżej 3600 m n.p.m. Objawy to: ból głowy, szum w uszach, mrowienie rąk, kaszel, ogólne zmęczenie, zaburzenia oddechu, krwioplucie, sinica wysiłkowa, spadek łaknienia oraz zaburzenia żoładkowo-jelitowe, bezsenność. Choroba ta często kończy się śmiercią. Wysokościowy obrzęk płuc (wop). Objawy, które towarzyszą tej chorobie, to poza objawami ostrej choroby górskiej obserwujemy: duszność, początkowo po wysiłku, potem nawet w spoczynku, kaszel, sinica, świadczące o problemach z dostarczaniem tlenu do tych tkanek, gorączka, wzrost tętna powyżej 100 i liczby oddechów powyżej 20 na minutę w spoczynku, stan chorego pogarsza się w miarę wysokości. Wysokościowy obrzęk mózgu (wom). Objawy tej z reguły śmiertelnej choroby, to: ataksja, czyli bezład i brak koordynacji ruchów, nudności, wymioty, zmiany zachowania, dezorientacja, halucynacje, drgawki, śpiączka. Postępujący obrzęk mózgu powoduje często upośledzenie procesów myślowych i różne problemy neurologiczne. Odwodnienie Obwodowe obrzęki wysokościowe Udar cieplny Oparzenia słoneczne
Ślepota śnieżna Zaburzenia psychiczne w warunkach wysokogórskich Urazy głowy, szyi, grzbietu, kończyn Porażenia piorunem Zaburzenia jelitowe Panika Strefa komfortu cieplnego - względnie wąskie pasmo warunków termicznych. Tc = (0,4 x Tsr) + (0,6 x Tre) Ekstremalne temperatury wnętrza ciała , przy których możliwe jest jeszcze przeżycie człowieka, mieszczą się w granicach 24-45,6 stopni C. Śmierć natomiast następuje zazwyczaj, gdy spadnie poniżej 27 stopni C, bądź wzrośnie powyżej 42 stopni C.
(…)
… - gruczoły potowe, mięśnie szkieletowe (szczególnie jeśli chodzi o termoregulację chemiczną), wątroba, powierzchniowe naczynia krwionośne. Procesy energetyczne - tkanka tłuszczowa, hormony tarczycy, glukagon, adrenalina, noradrenalina. Gorączka - jest to stan podwyższenia temperatury wewnętrznej ciała do poziomu przekraczającego zakres jej prawidłowych dobowych zmian przy sprawnie działającej termoregulacji…
… edogennym np. w czasie pracy fizycznej. 1L potu - traci się 580 kg kcal. Układ termoregulacji składa się z trzech podstawowych elementów: 1. termoreceptory i termodetektory - struktury wrażliwe na zmiany temperatury otoczenia lub temperatury wewnętrznej ciała. 2. ośrodek termoregulacji - integrujący i transformujący informacje ze struktur wrażliwych na temperaturę. 3. efektory układu termoregulacji. Ad.1…
… do upośledzenia mechanizmu regulacji temperatury: Utrata wody i elektrolitów. Jeśli straty nie są wyrównywane, występują zaburzenia ze strony układu pokarmowego. Proces pocenia ulega zahamowaniu. Udar cieplny związany z zaburzeniami w funkcjonowaniu układu termoregulacji. …
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)