To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Charakterystyka ustawodawstwa wyznaniowego w II RP
Konstytucja z 17 marca 1921 roku:
Jej przepisy są wynikiem kompromisu zawartego pomiędzy prawicowcami, którzy chcieli Kościołowi rzymskokatolickiemu nadać charakter kościoła panującego, a państwu dać charakter wyznaniowy i postulatami, by budować państwo świeckie z równouprawnionymi wyznaniami (ugrupowania lewicowe).
Konstytucja rozpoczynała się religijną preambułą „W imię Boga wszechmogącego! My Naród Polski, dziękując Opatrzności za wyzwolenie nas z półtorawiecznej niewoli…”. Wątki religijne pojawiają się także w prezydenckiej przysiędze: „Przysięgam Bogu Wszechmogącemu, w Trójcy Jedynemu i ślubuję Tobie, Narodzie Polski…”, a kończącej się sformułowaniem: „Tak mi dopomóż Bóg i Święta Syna Jego Męka. Amen”.
Art. 95 konstytucji zapewniał zupełną ochronę życia, wolności i mienia wszystkim bez różnicy pochodzenia, narodowości, języka, rasy lub religii, co potwierdzał Art. 110 gwarantował mniejszościom posiadanie własnych szkół, w których mogą wykonywać przepisy swojej religii.
Art. 111 konstytucji: wszystkim obywatelom poręcza się wolność sumienia i wyznania, nikt nie może być z powodu swego wyznania i przekonań religijnych ograniczony w prawach przysługujących innym obywatelom. Wszyscy mogą wyznawać wiarę publicznie i prywatnie, ale musi się to dziać z poszanowaniem porządku publicznego i obyczajowości.
Art. 112 - wolności wyznania nie wolno używać w sposób przeciwny ustawom. Nikt nie może uchylać się od spełnienia obowiązków publicznych z powodu swych wierzeń religijnych, nikt nie może być zmuszany do udziału w czynnościach religijnych, o ile nie podlega władzy rodzicielskiej lub opiekuńczej.
Art. 113 zakładał, że każdy związek religijny uznany przez państwo ma prawo urządzać zbiorowe i publiczne nabożeństwa, może posiadać majątek i dowolnie nim zarządzać.
Art. 114 sankcjonował szczególną pozycję Kościoła rzymskokatolickiego - wyznani to, będące religią przeważającej większości narodu zajmuje w państwie naczelne stanowisko wśród równouprawnionych wyznań., a stosunki z państwem określi konkordat.
Art. 115 stwierdzał, że prawnie uznane kościoły mniejszości religijnych i związki religijne rządzą się same własnymi ustawami, zaś stosunek państwa do tych kościołów i wyznań będzie ustalony w drodze ustawy po porozumieniu się z ich prawnymi reprezentacjami.
Art. 116 - uznanie prawne nowego związku nie może być odmówione związkom, których urządzenia, nauka i ustrój nie są przeciwne porządkowi publicznemu ani obyczajowości.
W 1932 roku Sejm uchwalił ustawę o podatku kościelnym znoszącą ustawodawstwo państw zaborczych i ustalającą nowe zasady wymiaru podatku kościelnego. Do ustawy tej jednak nie wydano rozporządzenia wykonawczego, czyli w praktyce przymusowego podatku kościelnego w Polsce nie było.
(…)
… się tutaj niewielka ilość sformułowań dotyczących kwestii religijnych. Pojawiają się one w następujących artykułach:
Art. 2 - prezydent za losy państwa odpowiada przed Bogiem i historią.
Art. 5 i 7 - zapewniają wolność sumienia i niedyskryminację.
Rota przysięgi prezydenckiej - świadom odpowiedzialności wobec Boga i historii za losy państwa, przysięgam Panu Bogu Wszechmogącemu, w Trójcy Świętej Jedynemu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)