Charakterystyka koncepcji reprodukcji społecznej i przemocy symbolicznej Jeana-Claude'a Passeron'a i Pierre'a Bourdieu. Habitus - określa strukturalnie, statusowo, stratyfikacyjnie modelowany styl życia, system aspiracji, tożsamości i modele behawioralne, jakie jednostka rozwija w toku własnej socjalizacji. Kapitał kulturowy - system wiedzy o świecie, kompetencji interpersonalnych, obyczajowości, które jednostka przyswaja w toku socjalizacji. Reprodukcja społeczna - odtwarzanie habitusów i kapitałów kulturowych, związana pośrednio z odtwarzaniem systemu stratyfikacyjnego. Przemoc symboliczna - miękka forma przemocy, która nie daje po sobie poznać, że jest przemocą. Polega na uzyskiwaniu różnymi drogami takiego oddziaływania klas dominujących czy uprzywilejowanych na całość społeczeństwa i na klasy podporządkowane, by podporządkowani postrzegali rzeczywistość, a tym samym relację dominacji, której są ofiarą, w kategoriach percepcji i oceny, które wyrażają interes klas dominujących. W ten sposób podporządkowani postrzegają swoją sytuację jako naturalną lub nawet korzystną czy pożądaną dla nich samych, bo postrzegają rzeczywistość społeczną w kategoriach stworzonych przez klasy dominujące w celu legitymizacji ich dominującej pozycji. Koncepcja przemocy symbolicznej wiąże się z koncepcją habitusu. Edukacja miała być czymś co niweluje nierówności społeczne. Bourdieu na podstawie uzyskanych w trakcie badań nad systemem edukacyjnym doszedł do wniosku, że doprowadza on do odtworzenia się struktury, do jej reprodukcji. Instytucja, która miała walczyć z podziałami społecznymi, a wzmacnia je. Szanse edukacyjne ucznia w znacznej mierze zależą od dopasowania jego habitusu do habitusu wymaganego przez system edukacyjny, habitusu wyższych klas klasy średniej, klasy dominującej. Grupa społeczna może wywierać nacisk symboliczny, gdy posiada wystarczająco duży kapitał symboliczny, który uzyskuje w drodze konwersji nań innych odziedziczonych lub zdobytych kapitałów (kulturalnego, społecznego, etc.). Duży kapitał symboliczny pozwala oddziaływać przemocą symboliczną (lub władzą symboliczną), np. takimi sposobami jak:
poprzez system edukacji i wpajane przezeń treści,
poprzez symboliczną otoczkę pola władzy, na którą mogą się składać np.:
a) monumentalna architektura, onieśmielająca "szarego człowieka",
b)insygnia i atrybuty władzy, od korony królewskiej po perukę czy młotek sędziego;
c) specyficzny język, np. prawniczy, naukowy lub w inny sposób elitarny, np. wyrafinowany literacko i w ten sposób demaskujący "prostactwo" języka przedstawicieli klas podporządkowanych;
d) tytuły szlacheckie, naukowe, prawnicze, kościelne, etykiety VIP, etc.
(…)
…, że jest to naturalny porządek, że osoby i grupy społeczne posiadające duży kapitał symboliczny po prostu są lepsze i ich lepsze społeczne usytuowanie jest normalne, nie poddają go więc refleksji. Passerona i Bourdieu piszą, iż „szkoła reprodukuje nierówności społeczne pod formą nierówności szkolnych w rezultacie różnic dziedzictwa kulturowego”.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)