To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Cele Wspólna polityka zagraniczna,
wspólna przestrzeń gospodarcza,
wspólny system komunikacyjny,
ochrona środowiska,
wspólna polityka migracyjna,
zwalczanie przestępczości. Przyczyny powstania Dla większości państw powstałych po rozpadzie ZSRR głównymi motywami poszukiwania nowych form współdziałania polegających na instytucjonalizacji reintegracji, były obok spraw ekonomicznych również kwestie bezpieczeństwa, dotyczące: podziału postradzieckich sił zbrojnych i uzbrojenia, obawy o zdolność do samodzielnego przetrwania.
Pierwszy krąg bezpieczeństwa Utrzymanie ścisłych więzi w zakresie bezpieczeństwa zapewnia Układ o zbiorowym bezpieczeństwie państw oraz Układ Taszkiencki, który był inicjatywą rosyjską mającą umożliwić reintegracje postradzieckiego obszaru obronnego.
Rosja, Armenia, Białoruś, Kazachstan, Kirgistan i Tadżykistan.
Drugi krąg bezpieczeństwa Należą do niego państwa, które biernie uczestniczą w systemie bezpieczeństwa WNP, w ograniczonym stopniu poprzez konflikty wewnętrzne spowodowane obecnością wojsk i nie są w stanie zapewnić sobie samodzielnie bezpieczeństwa. Ukraina, Gruzja. Satelici Są to państwa, które włączają się w dwa pierwsze kręgi w zależności od sytuacji, sporadycznie uczestniczą w systemie bezpieczeństwa WNP. Takim państwem był Uzbekistan, który niejednokrotnie zmieniał swoją przynależność do polityki bezpieczeństwa. Układ o bezpieczeństwie zbiorowym Ma na celu współdziałanie państw-sygnatariuszy w kwestiach obronności. W zamyśle inicjatora - Federacji Rosyjskiej - układ ten miał stworzyć mechanizm bezpieczeństwa dla członków Wspólnoty Niepodległych Państw. Pominięte zostały konflikty na obszarze WNP, w tym między jego sygnatariuszami. Układ ten wyklucza udział jego sygnatariuszy w innych systemach bezpieczeństwa. Rada Bezpieczeństwa Zbiorowego składa się z przywódców państw (prezydenci lub przewodniczący parlamentów) oraz szefa Naczelnego Dowództwa Wojskowego Połączonych Sił Zbrojnych WNP.
Układ zawiera uregulowania charakterystyczne dla sojuszu wojskowego, w ramach którego strony gwarantują sobie wzajemnie przyjście z pomocą w razie agresji ze strony państw trzecich. Przeważają zapisy charakterystyczne dla systemu bezpieczeństwa zbiorowego, takie jak: zakaz użycia siły (zbrojnej) lub groźby użycia siły, stosowanie ogólnych zasad stosunków międzynarodowych, pokojowe rozstrzyganie sporów, konsultacje we wszystkich sprawach bezpieczeństwa międzynarodowego, dotyczących wzajemnych interesów państw sygnatariuszy, w tym suwerenność i integralność terytorialna państw.
Deklaracja Ałmacka Podstawę zapewnienia bezpieczeństwa zbiorowego tworzą:
(…)
… jądrowy pełniący funkcje odstraszania ewentualnego agresora
zobowiązanie do przyjścia z pomocą militarną państwu narażonemu na agresję. Kluczowym, a zarazem podsumowującym osiągnięciem budowy systemu bezpieczeństwa zbiorowego była powołana 7 października 2002r. w Kiszyniowie, przez sześć państw sygnatariuszy traktatu taszkienckiego Organizacja Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym (OBUZ). Organizacja…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)