To tylko jedna z 35 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
2A Cechy monarchii patrymonialnej
Termin monarchia wywodzi się z języka greckiego (monos- jedyny, pojedynczy; archio-władztwo) i oznacza formę ustroju, w której władzę sprawuje jednostka, dożywotnio, samodzielnie lub wespół z innymi instytucjami państwa. Drugi człon określenia wywodzi się od łacińskiego terminu patrymonium, oznaczającego ojcowiznę, majątek spadkowy. Monarchia patrymonialna była więc formą ustrojową, w której monarcha (cesarz, król, książę) traktował państwo jako własność rodu, z którego pochodził;
monarcha uznawał państwo za własność;
monarcha interes własny i rodowy utożsamiał z interesem państwa jako całości. W zasadzie władza monarsza była w tym okresie władzą dziedziczną, dlatego monarcha dzielił państwo między swoich synów. Prawo własności rodu przenoszone było w dziedzinę prawa publicznego; w jej obrębie powstawały pewne szczególne formy organizacyjne, jak ustrój lenny, powodujący rozdrobnienie feudalne, czy zjawisko rozbicia dzielnicowego; władca uważa się za właściciela państwa i na odwrót: państwo w oczach prostego mieszkańca utożsamiane było z osobą władcy, który w nim rządził;
monarcha jest dla swych poddanych władcą patriarchalnym;
do monarchy należała reprezentacja państwa na zewnątrz (wypowiadani wojny, zawieranie pokoju, traktaty międzypaństwowe, stosunki z kościołem), oraz pełnia władzy wewnętrznej (zwierzchnictwo nad siłą zbrojną, zapewnienie poddanym bezpieczeństwa, zwierzchnictwo nad organizacją skarbową, sądownictwo).
brak podziału na skarb państwa i skarb monarchy, ponieważ traktowanie całego kraju jako własności panującego uzasadniało opłaty lub daniny dokonywane przez poddanych
Monarchia patrymonialna pojawiła się jako forma ustrojowa po Wielkiej wędrówce ludów, w Polsce objęła okres państwa pierwszych Piastów, czyli X-XIII wiek.
3A Cechy Monarchii Stanowej
Epoka, która powstała w XIII/XIV wieku nazywana jest monarchią stanową. ( Bo to było tak, że doszło do ogromnej anarchii. Monarchia patrymonialna dawała się w kość wszystkim. Królowi, ponieważ możnowładcy bardzo na niego cisnęli. Możnym też się nie podobało, ponieważ przywileje nie dawały im korzyści takich, jakie powinny. Znaczenie rycerstwa było marginalizowane, a ciągle powoływano ich na wojnę. Itd.)
Trzeba było przezwyciężyć rozdrobnienie feudalne, w czym monarsze miało pomóc społeczeństwo. W Polsce chodzi o ramy od zjednoczenia państwa przez Władysława Łokietka i jego koronację w 1320 roku do czasu gdy w połowie XV wieku stan szlachecki zyskał zdecydowaną przewagę i ustrój przeobraził się w formę mieszaną, tzw. „rzeczpospolitą szlachecką”.
Cechy:
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)