To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
CECHY KONSTYTUCJI JAKO USTAWY ZASADNICZEJ Konstytucja jest ustawą → aktem normatywnym powszechnie obowiązującym o pewnych cechach szczególnych . Są to: szczególna treść - polega na zakresie (szerokości) regulowanych przez nią materii i na sposobie (głębokości, szczegółowości) ich regulowania. Materia konstytucyjna to całokształt kwestii ustrojowych (triada), tzn.:
ogólne zasady ustroju państwowego;
ustrój naczelnych organów państwa, zakres ich kompetencji i relacji wzajemnych, relacje miedzy stanami/kanonami/państwami w przypadku państw złożonych, a w przypadku państw unitarnych ustrój samorządu lokalnego;
podstawowe prawa, wolności i obowiązków jednostki. Głębokość regulacji jest różna w rożnych państwach, ale panuje zasada, że konstytucja powinna normować zagadnienia o charakterze podstawowym, ale ich określenie ma charakter polityczny, dlatego obok konstytucji lakonicznych (USA, Francja z 1958) są konstytucje obszerne (większość konstytucji w państwach postkomunistycznych, np. polska konstytucja → spowodowane jest to doświadczeniami autorytaryzmu oraz słabością i/lub niewiarą we władzę sądowniczą i jej zdolność twórczego interpretowania konstytucji i wypełniania luk) szczególna forma - polega na jej : szczególnej nazwie - tylko ten akt określany jest mianem Konstytucji trybie powstania - często tryb ten określony jest w odrębnej regulacji konstytucyjnej. Najczęściej powstaje w parlamencie (czasem połączone izby, czasem specjalnie wybrany do tego organ o dużej reprezentatywności), niekiedy poddana pod referendum (typowe dla krajów postkomunistycznych), ale zdarza się, że jest stworzona przez inny organ (np. Rosja 1997 - nadana przez prezydenta i zatwierdzona w referendum; we Francji parlament przekazał rządowi napisanie konstytucji i potwierdzenie jej w referendum w 1958). Historycznie pierwszy sposób to konstytucja oktrojowana (nadana jednostronnym aktem władcy). projekt - często przygotowywany przez specjalne ciało polityczne, pozostające poza systemem komisji parlamentarnych, np. komisja konstytucyjna w Polsce. uchwalenie - z reguły potrzebna szczególna większość i szczególne kworum. trybie zmiany - jako podstawowy element sztywności konstytucji. Z reguły uchwalana jako ustawa konstytucyjna o zmianie konstytucji. Z reguły odrębny tryb przejawia się w: szczególna większość i kworum, czasem konieczność obecności innych podmiotów np. RFN (2/3 w obu izbach), Francja 3/5 w Kongresie, Włochy (2/3 w obu izbach, inaczej referendum konstytucyjne), Bułgaria (¾), Czechy (3/5 w obu izbach);
dodatkowe utrudnienia - np. konieczność potwierdzenia przez następny parlament, współdziałanie organów centralnych i lokalnych w państwach złożonych, potwierdzenie w referendum.
(…)
… kompetencyjna - gdy akt został wydany przez organ nieupoważniony w konstytucji;
zakaz wydawania aktów sprzecznych z konstytucją (zasada niesprzeczności) odnosi się głównie do działalności parlamentu i jest określany jako negatywny aspekt obowiązku realizacji konstytucji.
Każdy inny akt normatywny musi być z nią spójny - tzn. musi przyjmować jej treść w możliwie najpełniejszy sposób w celu urzeczywistnienia postanowień Konstytucji, a ponieważ wiele postanowień konstytucyjnych jest ujętych w sposób ogólny zasadę spójności nazywa się pozytywnym aspektem obowiązku realizacji konstytucji.
ten postulat jest trudny do badania w jurydyczny sposób;
Zakaz naruszania i nakaz realizowania są skierowane do wszystkich organów państwa.
Powyżej wymienione są to cechy konstytucji sztywnych. Polska konstytucja daje wyraz swej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)