CARAVAGGIONIŚCI.

Nasza ocena:

3
Pobrań: 980
Wyświetleń: 3227
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
 CARAVAGGIONIŚCI. - strona 1  CARAVAGGIONIŚCI. - strona 2

Fragment notatki:

CARAVAGGIONIŚCI. Caravaggionizm  - formuła stylistyczna w malarstwie  barokowym  wprowadzona i rozwinięta ok. 1605-1640 przez włoskich kontynuatorów i naśladowców  Caravaggia . Cechy: - zdecydowana  gra   światłocienia  ( luminizm )
- śmiałe skróty  perspektywiczne - intensywny  koloryt  (dominacja czerwieni, brązów i czerni)
- ukazywanie postaci na bliskim planie i mrocznym neutralnym tle
- mocne efekty naturalistyczne i iluzjonistyczne - patos, ekspresja, dramatyzm - dominowała tematyka religijna oraz specyficzne sceny rodzajowe: wróżenie z ręki, oszukiwanie w czasie gry w karty, grajkowie i muzykanci, młodzieńcy w tawernie, itp.
- Tenebryzm - sposób ujęcia obrazu, polegający na użyciu ciemnej tonacji barwnej, w której postacie i przedmioty wydobyte są z mrocznego tła ostrym  światłocieniem . Tenebryzm stosowany był w malarstwie północnowłoskim II połowie  XVI wieku  (maniera tenebrosa) i w malarstwie  barokowym , zwłaszcza  przez   Caravaggia  ( Caravaggionizm ) i  Rembrandta W rozwoju caravaggionizmu można rozróżnić trzy fazy: - wstępną, ograniczoną do pierwszego dziesięciolecia XVII w. zamyka śmierć Caravaggia Artyści z nią związani działają w Rzymie ( Bartolomeo Manfredi ,  Giovanni Baglione ,  Orazio Gentileschi ) i częściowo w Neapolu ( Giovanni Battista Caracciolo ,  Artemisia Gentileschi ). Większość z nich zetknęła się osobiście z  Caravaggiem .  Gentileschi , który jako pierwszy poddał się wpływom mistrza, był jego bliskim przyjacielem.  Manfredi , najwierniejszy jego naśladowca, był prawdopodobnie jego pomocnikiem,  Baglione  - jednym z pierwszych jego biografów.  Caracciolo , który najpełniej zasymilował dojrzałą i późną manierę mistrza, zetknął się z nim w Neapolu w l. 1606-1607. - faza druga II dziesięciolecie XVII w. i pocz. trzeciego   maniera tenebrosa  była w dalszym ciągu przede wszystkim zjawiskiem rzymskim, z tym że na czoło środowiska wysunęli się cudzoziemcy: Holendrzy, Flamandowie, Francuzi i Hiszpanie. - faza trzecia po 1620 międzynarodowe środowisko caravaggionistów uległo stopniowemu rozproszeniu. Głównym ośrodkiem ruchu we Włoszech stał się  Neapol , na Północy podobną rolę zaczął odgrywać  Utrecht .
Caravaggio  oddziałał też przejściowo na wielu wybitnych artystów  baroku , m.in.:  Petera Paula Rubensa ,  Jana Lievensa ,  Rembrandta ,  Diego Velazqueza .
Główni przedstawiciele: Włochy  -  Giovanni Baglione ,  Orazio Borgianni ,  Giovanni Battista Caracciolo ,  Cecco del Caravaggio ,  Antiveduto Gramatica ,  Artemisia Gentileschi , Orazio Gentileschi ,  Bartolomeo Manfredi ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz