prof. dr hab. Edmund Morawiec. Notatka składa się z 2 stron.
BYT A ODRĘBNOŚĆ To, co istnieje, jest nie tylko w sobie zdeterminowane, nie tylko stanowi jedność nie podlegającą podziałowi, ale nadto jest w stosunku do drugiego odrębne. Odrębność ujęta poznawczo stanowi treść metafizycznego, transcendentalnego pojęcia odrębności bytowej. Odrębność bytu w znaczeniu metafizykalnym nie jest własnością w sensie kategorii przypadłości. Jest aspektem bytu jako takiego, uzasadniającym to, że byty realnie istniejące są względem siebie niesprowadzalne, a ściślej mówiąc, jest samą niesprowadzalnością. „Niesprowadzalne” znaczy tu tyle, co „nieutożsamiające się”, że każdy byt względem drugiego bytu jest czymś niepowtarzalnym. Dochodzenie do odkrycia jedności rozpoczyna się od pytania o relację występującą między konkretnymi bytami ujętymi w sądach egzystencjalnych
Posiadana wiedza o bycie jako takim informuje, że każde to, co istnieje jest: w sobie zdeterminowane (własność transcendentalna nazywana rzeczą), niepodzielne na byt i niebyt (własność transcendentalna jedności). Każdy przedmiot istniejący względem drugiego przedmiotu istniejącego, ujęty w innym sądzie egzystencjalnym, jest odrębny, w znaczeniu, że nie jest identyczny. Każdy bowiem taki przedmiot ujawnia się jako w sobie zdeterminowany i niepodzielny. Odrębność bytu ujawnia się tu nie jako własność lecz jako aspekt bytu jako takiego i nie daje się od niego oddzielić. Gdyby to, co istnieje nie istniało jako odrębne, nie istniałoby jako tożsame z sobą, i nie byłoby czymś jednym, Odrębność bytu jako takiego jest naturalną konsekwencją jego determinacji i niepodzielności. Ujęta poznawczo odrębność wyrażana bywa w metafizyce w formule językowej: albo coś jest tym oto bytem, albo jest innym bytem. Bardziej jeszcze ogólnie myśl tę wyraża formuła: albo coś jest bytem, albo nie jest bytem. Jest to formuła ontycznej zasady wyłączonego środka . Naturalnym następstwem przyjęcia odrębności bytowej jest akceptacja stanowiska PLURALIZMU bytowego. Teza tego stanowiska głosi, że świat jest zbiorem bytów jednostkowych. Stanowisko takie, w interpretacji świata, przeciwstawia się:
izolacjonizmowi - jest to skrajny pluralizm głoszący tezę, że między poszczególnymi bytami nie zachodzą żadne relacje, łączące jedne byty z drugimi. Pogląd taki jest nie do przyjęcia w świetle przedstawionej koncepcji bytu, Negację izolacjonizmu potwierdza nadto fakt istnienia nauk. Te bowiem konstruują, w oparciu o odczytanie bytowych stanów rzeczy, pojęcia wspólne dla wielu przedmiotów, jak również prawa, ujmujące stałe zachodzące w świecie prawidłowości. monizmowi - tak w skrajnej jak i umiarkowanej formie. Główną tezą monizmu jest głoszenie, że wszystkie byty wywodzą się z jednego elementu, a zjawisko pluralizmu, odrębności przedmiotów, jest tylko zjawiskiem pozornym. Ale i to stanowisko jest nie do przyjęcia w świetle podanej wyżej koncepcji bytu, przypisującej każdemu temu, co istnieje własność tak rozumianej odrębnoścj.
(…)
…, co byłoby „pośrednie” pomiędzy bytem i niebytem. Oglądana i rozumiana rzeczywistość nie pozwala na stwierdzenie możliwości istnienia ,,środka” pomiędzy afirmacją bytu i jego negacją. …
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)