To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Budowa pionowa atmosfery, zasięg poszczególnych warstw i ich charakterystyka przestrzeń kosmiczna-Otwarta przestrzeń poza ziemską atmosferą. Charakteryzuje ją stan bardzo wysokiej próżni, nieosiągalnej nawet w większości przeciętnych laboratoriów. Z racji nieobecności jakiegokolwiek ośrodka nie mogą się rozchodzić w niej fale dźwiękowe. Wymiana ciepła odbywa się jedynie na drodze promieniowania. Znajdują się tutaj wysokoenergetyczne cząstki wiatru słonecznego oraz wypełnia ją promieniowanie pochodzące od Słońca oraz promieniowanie kosmiczne. jonosfera (85 – 2000 km)-Nazwa ta oznacza "strefę jonów" i jest wspólna dla termosfery i egzosfery, czyli dwóch najbardziej zewnętrznych warstw ziemskiej atmosfery. Nazwa ta wiąże się z obecnością praktycznie wyłącznie zjonizowanych cząstek gazów atmosferycznych, które są nieustannie wystawione na kontakt z zabójczym promieniowaniem kosmicznym. egzosfera (500 – 2000 km)-W tej strefie zaczynają zanikać ostatnie ślady obecności powietrza. Odległości pomiędzy cząsteczkami są tak duże, iż właściwie panuje tutaj bardzo wysoka próżnia. termosfera (85 – 500 km)-W wybitnie rozrzedzonym powietrzu przestają rozchodzić się fale dźwiękowe. Zaczyna zmieniać się, stały dotąd, skład chemiczny atmosfery. Na wysokościach kilkuset kilometrów rozpędzone wysokoenergetyczne cząstki wiatru słonecznego zaczynają zderzać się z cząstkami gazów atmosferycznych, pobudzając je do świecenia i tworząc zjawisko zorzy polarnej. Z racji intensywnej ekspozycji tych warstw na promieniowanie kosmiczne i cząstki wysokoenergetyczne, następuje tutaj gwałtowny wzrost temperatury. Jednak twierdzenia, iż jest tam "piekielnie" gorąco są mylne, gdyż w przypadku tak rozrzedzonego gazu trudno mówić w ogóle o jakiejkolwiek wymianie ciepła. Temperaturę dlatego należy jedynie traktować dla uzmysłowienia średniej energii kinetycznej cząstek, natomiast nie spodziewać się jakichkolwiek efektów cieplnych. Na wysokości 100 km n.p.m. przebiega umowna granica kosmosu, wyznaczona przebiegającą tam tzw. linią Karmana. mezosfera (50 – 85 km)-Następuje tutaj wyraźny spadek temperatury od 0 do -70°C. Niebo zmienia kolor z błękitnego na granatowoczarny, pojawiają się na nim gwiazdy. Obserwator znajdujący się na wysokości mezosfery widzi już w dole błękitną wstążkę atmosfery, nad którą rozciąga się czerń kosmosu. Ciśnienie atmosferyczne i gęstość powietrza spadają do śladowych wartości. Skład chemiczny atmosfery
(…)
…, aż do granicy ze stratosferą. Warunki w troposferze, takie jak
odpowiedni skład chemiczny oraz duże ciśnienie i gęstość powietrza, dostatecznie
wysoka temperatura i niemożliwość dotarcia zabójczego promieniowania
jonizującego z kosmosu stwarza doskonałe warunki do rozwoju życia.
…
… z obecnością pyłu kosmicznego na tak dużych wysokościach.
Ostatecznie jednak ich powstawanie nie zostało jeszcze wyjaśnione.
stratosfera (12 – 50 km)-Wraz ze wzrostem wysokości powietrze się wyraźnie
rozrzedza, a jego ciśnienie szybko maleje. Na wysokości ok. 19,2 km ciśnienie
atmosferyczne, 47 torów, zrównuje się z ciśnieniem nasyconej pary wodnej w
temperaturze 37°C, co powoduje wydzielanie sie gazów…
…. warstwie
ozonowej. Pionowe ruchy powietrza w tej strefie nie występują, natomiast wieją
tutaj bardzo szybkie prądy strumieniowe – poziome wiatry o globalnym zasięgu,
odpowiedzialne za przemieszczanie układów barycznych. Pary wodnej praktycznie w
stratosferze już nie ma, jednak niekiedy, szczególnie na dalekiej północy, z
niewielkiej ilości pary na wys. ok. 30 km powstają z kryształków lodu tzw. obłoki…
… pogodowe
oraz cały obieg wody w przyrodzie. Występuje w niej para wodna, która skraplając
się tworzy chmury. Charakterystyczną cechą tej warstwy są pionowe ruchy
powietrza związane z konwekcją. Najwyższe chmury typu cirrus złożone z
kryształków lodu sięgają wysokości 7 – 13 km. Niekiedy jednak zdarza się, że
intensywnie rozbudowana w pionie burzowa chmura Cumulonimbus sięgnie 15 km
lub nawet wyżej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)